[رزیتا]

عجب مه اي در اين مزرعه ي تاريک مي دود



عجب مه اي در اين مزرعه ي تاريک مي دودمشروب مي زند، خون مي دود
که دختران آدم با برادرهايشان مي خوابند
خواب که نمي بينم
و من در خوابشان مرد مي شوم
که نگذارم برادرم با هيچ نامحرمي هم خوابگي کند
و گيج بزنم
که زن از تجاوز مي ترسد

اينجا همه چيز مي چرخد درست همه
مثل زمين گردي مي ماند به هيچ چيز بند
بند نمي شوم و براي در بند رفتنم مي جنگم
خون مي دود
روي همين سطر مغزم
و از سوراخ هاي سربي
سَرم سَرمي زند
که عاقبت
همين جا بايد کنار بزني
کنار زني که نقاب مي زند
که تو به زيبايي اش
ضربه هاي تبر بت شکني را
بزن
که من مرد شوم
که اسکناس ها را بپرستم
و نگذارم ذهن شوم هيچ نامحرمي
پشت چراغ قرمز
چشمان خواهرم
توقن نکن
اينجا دنيا
مزرعه ي آخرت است
عجب مه اي در اين مزرعه تاريک مي دود
مشروب مي زند، خون مي دود
که پر از بذرهاي تنباکوست و ماري
انگور و گور
گورمان را گم کرده ايم
که اين خاک چيزي بجز
گور نمي دهد
و من مرد شوم وگيج بزنم
که بايد خاک ديگري بر سرمان زنيم