وقتي كه تنها ميشم ، تنهايي آبم مي كنه
زندگي يواش يواش غرق سرابم مي كنه
تا مي خوام روشني روز و تو چشمام ببينم
تلخي و تيرگي ها غرق خوابم مي كنه
اونقده سنگينم از سنگيني خستگي ها
كه خود خستگي هم خسته خطابم مي كنم
غصه ي تنهاييم مو اشك چشمام پر مي كنه
سوزش اشك چشام داره حبابم مي كنه
تويه حجم دل من اونقده مرده آرزو
كه يه روز دست زمون مياد كتابم مي كنه
__________________
-------------------------------
 ای تو همیشه در میان آمدمت که بنگرم
گریه امان نمی دهد
|