سبک ها و مکتبها در شعر فارسی
سبک شعر، یعنی مجموع کلمات و لغات و طرز ترکیب آنها، از لحاظ قواعد زبان و مفاد معنی هر کلمه در آن عصر، و طرز تخیل و ادای آن تخیلات از لحاظ حالات روحی شاعر، که وابسته به تأثیر محیط و طرز معیشت و علوم و زندگی مادی و معنوی هر دوره باشد، آنچه از این کلیات حاصل می شود آب و رنگی خاص به شعر می دهد که آن را
«سبک شعر» می نامیم، و قدما گاهی به جای سبک
«طرز» و گاه
«طریقه» و گاه
«شیوه» استعمال می کردند.
1-
سبک خراسانی یا ترکستانی
2-
سبک عراقی
3-
سبک هندی
4-
بازگشت ادبی یا سبکهای جدید که منتهی به سبک جدید دوره مشروطه شده است.