[رزیتا]

آیه ای که تنها امام علی علیه السلام به آن عمل کرد




مدتی بود که ثروتمندان با پیامبر صلی الله علیه و آله به طور خصوصی سخن می‌گفتند و با این کار نوبت به فقیران و مستمندان نمی‌رسید تا با رسول خدا صحبت کنند. این کار مایه ناخرسندی رسول خدا گشته بود، تا این که این آیه نازل شد:
« یا ایها الذین آمنوا اذا ناجیتم الرسول فقدموا بین یدی نجواکم صدقه ذلک خیر لکم و اطهر »؛ (سوره مجادله، آیه 12) (ای کسانی که ایمان آورده اید، هرگاه خواستید با پیامبر سخن سری بگویید یا سؤالی کنید، باید پیش از آن، مبلغی صدقه بدهید، که این صدقه برای شما بهتر و پاکیزه تر است.) (زیرا شما را از سوالات بیجا بر کنار و از بخل و لئامت پاک می گرداند.)

پیامبر خدا بعد از نزول این آیه فرمان داد همگان پیش از سخن سری با او صدقه ای بدهند.
با نزول این آیه، تهیدستان نتوانستند صدقه بدهند و بی نیازان هم بخل ورزیدند. به همین جهت ازدحام پیرامون رسول خدا از میان رفت.
ولی تنها کسی که صدقه داد، امیرالمؤمنین علی علیه السلام بود که یک دینار را به ده درهم خرد کرد و ده بار با رسول خدا به طور خصوصی سخن گفت.

علی علیه السلام می فرمود:« در قرآن کریم آیه ای است که جز من کسی به آن عمل نکرده و در آینده نیز عمل نخواهد کرد.»
و منظورش همین آیه بود، چرا که این آیه بعدها منسوخ شد.



آیه نجوا

در سوره مجادله آیه‌های 12 و 13 چنین آمده است: « ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که می‌خواهید با رسول خدا نجوا کنید ( سخنان در گوشی بگویید)، قبل از آن، صدقه‌ای (در راه خدا) بدهید. این برای شما بهتر و پاکیزه‌تر است؛ و اگر توانایی نداشته باشید، خداوند آمرزنده و مهربان است. آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خودداری کردید؟ اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات بدهید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و بدانید خداوند از آنچه انجام می‌دهید با خبر است.»
امام علی علیه السلام می‌فرماید:« در کتاب خدا آیه‌ای است که هیچ کس قبل از من به آن عمل نکرد و پس از من هم نخواهد کرد؛ و آن آیه‌ی نجوا است. من یک دینار داشتم که آن را به ده درهم خرد کردم و هر بار پیش از نجوا با پیامبر یک درهم در راه خدا صدقه دادم. پس از این، خداوند با آیه‌های بعدی، این آیه را نسخ کرد (و این حکم از روی مردم برداشته شد.)»