[تاري]

نوشته اصلی توسط SonBol 2561

خدا کمک کن بتونم دوباره روبه راه شم
مثل قدیما رنگ شب به آسمون بپاشم

خدا صدام کن که صدات غروب گریه هامه
یه دنیا درد بی امون تو غربت صدامه



این شعر سروده ی خودمه....

مرسي سنبل جان شعر قشنگي بود ولي زياد شاد نبود اميدوارم روبه راه بشي
سنبل جان ميدوني اوس كريم هر كي رو بيشتر دوست داشته باشه بيشتر سختي ميده تا بهش كمك كنه تو سختي ها طاقت بيشتري داشته باشه اين جمله اي بود كه هميشه به مادر و پدربزرگم ميگفتم و هميشه اونارو آروم ميكرد اميدوارم تو هم اروم بشي و روحت كه الان شايد رد تلاطم باشه اروم بگيره تا جسم قشنگت هم به خودت برگرده در پناه همون كه بهش دل مي بندي و دستاتو به سمتش بلند ميكني ، ارام باش