[رزیتا]

مخمرهای عسل


مخمرهای موجود در عسل از نوع اسمو فیلیک ( Osmophilic ) هستند و قادرند در محیط عسل رشد نمایند . اغلب مخمرها عسل متعلق به گونه ساخارومسیس( Saccharomyces ) می باشند . این مخمرها در محیط هایی حاوی بیش از 30 درصد قند قادر به رشد نیستند . در حالیکه مخمر های اسموفیلیک عسل متعلق به جنس زیگوساخارومسیس Zygosaccharomycs می باشند و در محیط غذایی که دارای فشار اسمزی زیاد باشد نظیر شربت افرا که در حدود 66 درصد ماده قندی دارد و هم چنین در عسل هایی که آب آنها بیش از 19 درصد باشد بخوبی رشد می نمایند .

تخمیر عسل:
عسل شدیدا جاذب الرطوبه(h igroscopic )بوده و رطوبت آب موجود در هوا را به شدت جذب نموده ورقیق می شود و وقتی که میزان آب آن به 19 درصد رسید مخمرهای اسموفیلیک Osmophilic شروع به تکثیر خواهند نمود .
براساس تحقیقات انجام شده عسل هایی که رطوبت آنها کمتر از 17/1 درصد باشد تخمیر نمی شوند از 17/1 تا 20 در صد امکان تخمیر شدن و بالاتر از 20 درصد قطعا در معرض خطر تخمیر قرار خواهند گرفت .
رطوبت بیش از حد در انبار نیز موجب تخمیر عسل و زنگ زدن و پوسیده شدن ظروف نگهداری عسل می گردد . توصیه می شود که ظروف نگهداری عسل در انبار باید کاملا مسدود و غیر قابل نفوذ باشد تا رطوبت انبار را جذب ننماید . و سعی شود میزان رطوبت عسل های انبار شده کمتر از 18/6 در صد باشد .
در ایران زنبورداران شمال بیش از همه با خطر تخمیر و شکرک زدن عسل مواجه هستند و باید دقیقا از موقع برداشت عسل تا بسته بندی آن نکات لازم را رعایت نمایند . باید توجه داشت که کلیه عسلها حاوی مخمر هستند و احتمال تخمیر عسل بعد از شکرک زدن افزایش خواهد یافت .