[Omid7]

معروف است كه شخصى در راه، چشمش به زن جوان زيبائى افتاد كه از او مى‏پرسيد: حمّام منجاب كجا است؟
اين شخص كه عاشق آن زن شده بود بلافاصله منزل مخلاّى خود را به جاى حمّام به آن زن نشان مى‏دهد و او را به داخل منزل مى‏برد، امّا وقتى زن متوجّه مى‏شود كه به دام افتاده با حيله‏اى از دست او فرار مى‏كند.

اين شخص مريض مى‏شود و به حال احتضار مى‏افتد و دائما زير لب وصف آن زن را به زبان جارى مى‏كند و با خودش مى‏گويد: او از من پرسيد: راه حمّام منجاب كجا است؟ و مرتّب اين جمله را مى‏گويد تا از دنيا مى‏رود.

شايد بعضى گمان كنند كه سخت جان كندن يك امر ظاهرى است، ولى اين چنين نيست.
چه بسا افرادى كه از نظر ظاهر سخت جان مى‏كَنند و ساعتها نفس در حلقومشان گره خورده و جانشان بيرون نمى‏آيد ولى چون اين حالت دردى ندارد و يا در حال اغماء هستند و راضى به رضاىحقّ‏اند زياد ناراحت نمى‏شوند و از آن طرف چه بسا افرادى كه در يك لحظه با يك سكته‏ى قلبى و يا ساير مرگهاى دفعى از دنيا مى‏روند ولى چون روح آنها علاقه‏ى زيادى به دنيا و مادّيات دارد به اين زوديها از بدن جدا نمى‏شود و يا سخت از بدن قطع علاقه مى‏كند و حتّى ديده شده كه روزها و بلكه ماهها اين گونه ارواح در كنار بدن با حال تأثّر و ناراحتى مى‏مانند و به اين آسانيها خود را از بدن جدا نمى‏كنند.