[آريانا]

حا ، ميم .«1»
سوگند به اين كتاب روشنگر ،«2»
كه ما آن را در شبى پربركت ( شب قدر ) فرو فرستاديم ، چرا كه ما همواره با فرستادن وحى به سوى پيامبران ، مردم را هشدار داده ايم .«3»
در آن شب هر امر سربسته و مجملى كه حدود آن نامشخص است باز و مشخص مى گردد و قرآن نيز در چنين شبى از مرحله اجمال به مرحله تفصيل درآمده است .«4»
آرى ، قرآن به فرمانى از جانب ما فرود آمد ، چرا كه سنّت ما بر فرستادن پيامبران و ابلاغ وحى به آنان بوده است .«5»
قرآن نازل شد تا از جانب پروردگارت رحمتى براى مردم باشد; به يقين اوست كه شنونده درخواست بندگان و دانا به نيازهاى آنان است .«6»
همان پروردگار آسمان ها و زمين و آنچه ميان آنهاست . اهل يقين اين حقيقت را دريافته اند . شما هم اگر اهل يقين باشيد آن را درخواهيد يافت .«7»
هيچ معبودى جز او نيست . همواره حيات مى بخشد و مى ميراند . پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست .«8»
كفرپيشگان قريش ، به قرآن و رسالت پيامبر ايمان نمى آورند ، بلكه از آن در شك و ترديد به سر مى برند و با پرداختن به امور دنيا به بازى سرگرمند .«9»
پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى آشكار برآورَد;«10»
دودى كه اين مردم را فرا مى گيرد و مردم در آن روز مى گويند : اين عذابى است دردناك .«11»
پروردگارا ، اين عذاب را از ما بگردان كه ما ايمان مى آوريم .«12»
از كجا آنان متذكّر مى شوند و به حق اعتراف مى كنند ، در حالى كه پيامبرى به سويشان آمد كه درستىِ رسالتش آشكار بود .«13»
ولى از او روى برتافتند و گفتند : او آموزش ديده و او عقل خود را از دست داده است .«14»
ما اين عذاب را براى زمانى كوتاه از شما برمى داريم ولى در آخرت به سوى عذاب باز خواهيد گشت ،«15»
در روزى كه آنان را با آن گرفتنِ بزرگ بگيريم . ما قطعاً از آنان انتقام خواهيم گرفت .«16»