[behnam5555]

شاعر گمنام

روز تا شـــــــــــــــــــــــــب کار بهر لقمه نانی می کنیم
صبر برزخم زبــــــــــــــــــــــــــان از هر دهانی می کنیم
کار شبها ، غصــــــــــــــــــــــه خوردن بهر فردا صبح زود
« زندگانی » نیست این ، ما « زنده مانی » می کنیم


تاجان زتن خسته برونم نشــــــــــــــود
خم قامت رنج و ماتم و غم نشـــــــــود
یارب ندهی حاجت من بر تـو چه سود
ور خواسته ام دهی زتو کم نشـــــــود


بر قامت دل قبای غم می آیـــــــــــــــــــد
جز غم چه برین قامت خم می آیــــــــــد
این اشک ، بدست من که ناید از چشم
در دست دلست ، دمبدم می آیـــــــــــد


گر جسم مرا بنار می خواهی کــــرد
اینکار به اقتدار می خواهی کـــــــــرد
بالفرض به آتشت مرا سوزانـــــــــدی
تو سوخته ام چکار می خواهـی کرد


هر روز و شبی زما بسر می گردد
خون دل و دیده بیشتر می گـــردد
آن طفل اگر وضع جهان را دانـــــــد
زان راه که آمدست بر می گــــردد


جسم تو نکو باشد و زان جـــــــــــــان بهتر
چشمان تو شهلا و لبت زان بهتــــــــــــــــر
می با تو به آشکار خوردن چه خوشــست
لیکن به شب و خلوت و پنهان بهتــــــــــــر


از دیده بجای اشک خون می آیـــــــــــد
یارا نظری نما که چون می آیــــــــــــــــد
دل آنقدر از هجر تو بی تاب شده است
انگار که از سینه برون می آیــــــــــــــــد

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟