برایت خاطراتی بر روی این دفتر سفید نوشتم
كه هیچ كسی نخواهد توانست این چنین خاطرات شیرینی را
برای بار دوم برایت بازگوید.
چرا مرا شكستی؟ چرا؟
اشعاری برایت سرودم كه هیچ مجنونی نخواهد توانست
مهربانی و مظلومی چهره
ات را توصیف كند.
چرا تنهایم گذاشتی؟ چرا؟
چهره ی پاك و معصومت را صد ها بار بر روی ورق های سفید
با باقی مانده ی وجودم نگاشتم.
چرا این چنین كردی با من؟ چرا؟
زیبا ترین ستارگان آسمان را برایت چیدم.
خوش بو ترین گل های سرخ را به پایت ریختم.
چرا این چنین شد؟ چرا؟
من كه بودم؟
كه هستم؟
به كجا می روم؟
به کجا چنین شتابانمقصد خاک است
تا فردایی دیگر