[amir ahmadi]

که جویبر اذان صبح به گوشش رسید .ان روز را شکرانه نیت روزه کرد .وقتی که زنان به سراغ ذلفا رفتندوی بکرو دست نخورده یافتند .معلوم شد جویبر اصلا به نزدیک ذلفا نیامده است .قضیه رااز زیاد پنهان نگه داشتند .دو شبانه روز دیگر به همین منوال گذشت .جویبر روزها روزه می گرفت و شبها به عبادت و تلاوت می پرداخت .کم کم این فکر برای خانواده عروس پیدا شد که شاید جویبر ناتوانی جنسی دارد و احتیاج به زن در او نیست . ناچار مطلب را با خود زیاد در میان گذاشتند زیاد قضیه را به اطلاع پیغمبر رسانید .پیغمبر اکرم جویبر را طلبید و به او فرمود :مگر در تو میل به زن وجود ندارداز قضا این میل در من شدید است .پس چرا تاکنون نزد عروس نرفته ای ؟یا رسول الله وقتی وارد ان خانه شدم و خود را در نیان انهمه نعمت دیدم در اندیشه فرو رفتم که خداوند به این بنده ناقابلچقدر عنایت فرموده حالت شکر و عبادت در من پیدا شد....