[Omid7]

عبور از جادۀ تاریک و بی پایان تنهایی
غم عشقی به دل پیدا
و هرگز تو نمی آیی
کنون بنگر به حال خویش
به ظلمی که به من کردی
گذشتی از من و عشقم
گمان کردی که بی دردی
من اینجا در غمی مبهم
تو آنجا خسته و تنها
من و آن خاطرات از عشق
تو و آن رنج بی همتا
نمی دانی که می دانم
چه کرده با دلت، بی رحم
پشیمانی و می دانی
جز از فکرم نداری سهم
تو رفتی تا بجویی عشق
به خاطر آوری آیا؟
نه عشقی جُستی و نه مهر
ز آن شیطان بی همتا !!!
غرور لعنتی ما را
به گرداب فنا افکند
من و تو با غمی از عشق
همیشه بی کس و دربند