[amir ahmadi]

گویند:یکی از بزرگان شیراز به سعدی ارادتی نداشت.شبی در خواب دید که از اسمان دری گشوده شد و عده ای ملائکه با طبق های زرین نور به طرف زمین سرازیر شدند .پرسید:این ها چیست و برای کیست ؟گفتند:برای سعدی شیرازی است که بیتی در توحید گفته و مقبول درگاه احدیت واقع شده است هدیه ای است از طرف خداوند برای او.پرسید کدام بیت؟خواندند :برگ درختان سبز در نظر هوشیار .هر ورقش دفتری معرفت کردگار.ان مرد همان شب به خانه سعدی رفت که او را بشارت دهد دید در اتاقی چراغی افروخته وسعدی در انجا نشسته با خود زمزمه ای دارد چون گوش کشید شنید که همان بیت را می خواند ان مژده به او داد و تا زنده بود در شمار ارادتمند سعدی بود