[amir ahmadi]

شاه شجاع این بیت را مطرح ساخته با فقه های عصر قرار گذاشت که چون حافظ (اگر)را در بیت اورده معلوم می شود به قیامت اعتقادی ندارد حکم به قتل شاعر دهند.حافظ مضطرب شده نزد مولانا ابوبکر تایبادی رفته و چاره خواست .مولانا گفت:مناسب است بیتی دیگر مقدم بر این بیت درج کنی به این معنی که کسی چنین گفته تا به مقتضای ایم که نقل کفر کفر نیست از تهمت نجات یابی .بنابراین حافظ این بیت را جلوتر از بیت مورد نظر جا داد و از تهمت رست/
این حدیثم چه خوش امد که سحرگه می گفت
بر در میکده ها با دف و نی ترسایی
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
وای اگر از پس امروز بود فردایی.