[amir ahmadi]

چون امیر تیمور ولایت فارس را مسخر کرد و به شیراز امد و شاه منصور را بکشت حافظ شیرازی را طلبیدو او همیشه منزوی بود و به فقر و فاقه می گذرانیدسید گنابادی که نزد تیمور قربی داشت و مرید حافظ بود او را به ملازمت امیر اورد .امیر دید که اثار فقر و ریاضت از او ظاهر است گفت:ای حافظ من به ضرب شمشیر تمام روی زمین خراب کردم تا سمرقند و بخارا را بدست اورم و تو او را به به یک خال هندو می بخشی و می گویی/اگر ان ترک شیرازی بدست ارد دل ما را .به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را./حافظ گفت از این بخشندگی هاست که به این فقر و فاقه افتاده ام .امیر بخندید و برای حافظ وظیفه ای لایق تعیین کرد