امینی ای عزیز مهربان جاودانه روح و ریحانت
منم چون
تو زمانی دور گردیدم به دور خود
که تا شاید بیابم تکیه گاهی را
در این گردش هزاران تکیه گاه بی اثر دیدم
ولی ناگه صدای دلربایی نوازشگر به گوشم خواند
که تنها تکیه گاهت بی پناه این عرش من باشد
ویرایش توسط amir ahmadi : 12-02-2009 در ساعت 02:25 PM
|