[امیر عباس انصاری]

مدتها بود كه آرزوي داشتن ماشين صفر نقره اي را داشتم . همان روزي كه مراحل پيش خريد يك دستگاه صفر نقره اي آخرين سيستم تو كمپاني تمام شد ، اعلام كردند قرار است طرح زوج و فرد اجرا شود . شش ماه بعد كه اتو مبيل را تحويل گرفتم جريمه هاي رانندگي چهار برابر شد .

روزي كه خواستم براي اولين بار با ماشينم به گردش بروم ديدم هر چهار چرخش را دزد برده . وقتي چرخها را خريدم و بستم ، تو تمام خيابانها بخاطر كمبود جاي پارك ، پاركبان و پاركومتر گذاشتند . چيزي نگذشت كه پليس هم مرا براي پارك دوبله جريمه كرد .

يك روز از خيابان فرعي ، موتورسواري بي قاعده بيرون آمد و كوبيد به گلگيرم . موتوري بيمه نداشت و پاش شكسته بود . دلم سوخت و به خرج خودم هم او را درمان كردم ، هم گلگير صفر نقره اي را دادم درست كردند .

هنوز از ماشینم لذتی نبرده بودم که بنزين سهميه بندي شد . يك بار هم كه براي رفع ريپ زدن موتورماشين رفتم نمايندگي مجاز ، از بابت گارانتي و اداهاي ديگر دو روز بي ماشين ماندم . بعد ، بردم نمايشگاه بفروشمش كه يك سوم از قيمتش كم شده بود .

فردا ، صفر نقره اي را بردم جاده چالوس ، كنار دره خلاصش كردم و هل دادم پايين و با موبايلم فيلم گرفتم . چه لذتي داشت وقتي روي پستي بلنديهاي شيب دره بالا و پايين مي پريد و غلت مي خورد . كاپوت و درهايش كه كنده شد و مثل برگ كاغذ تو هوا چرخيد و افتاد يك طرف ، انگار دنيا را به من دادند .

آخر هم كه ته دره چهار چرخش هوا شد و با صداي قشنگي منفجر شد از خوشحالي بالا و پايين پريدم و به اندازه تمام عمرم لذت بردم .

حالا گاهي آن فيلم را براي تفريح و خوشگذراني نگاه مي كنم

منبع:وبلاگ خرچنگ قورباغه