دوباره میسازمت وطن
اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو میزنم
اگرچه با استخوان خویش
دوباره میبویم از تو گل
به میل نسل جوان تو
دوباره میشویم از تو خون
به سیل اشک روان خوش
اگرچه صد ساله مرده ام
به گور خود خواهم ایستاد
که برکنم قلب اهرمن
به نعره انچنان خویش
اگرچه پیرم ولی هنوز
مجال تعلیم اگر بود
جوانی آغاز میکنم
کنار نوباوگان خویش