پس باز می گویم : این بزرگترین و پردوام ترین خواهش من از توست : مگذار غم ، سراسر سرزمین روحت را به تصرف خویش در آورد و جای کوچکی برای من باقی مگذارد . من به شادی تو محتاجم ، بی شک بیش از شادمانی خودم . حتی اگر این سخن قدری طعم تلخ خودخواهی دارد ، این مقدار تلخی را ، در چنین زمانه یی ، بر من ببخش بانوی من ، بانوی بخشنده من .
زنده یاد نادر ابراهیمی