[behnam5555]

چه ند شيعريک به بوونه ي سالهاتي هيروشيمائي کوردوستان


به هاري سور


دنيا خه مه ژيان ژانه
بو شاره که ی به هاری سوور

هيرووشيمای کوردستانه
حه له بچه ی دايکی شاره زوور

کورپه بوچکه به لانکه وا
مندال به سينکی دايکه وا

بو يادی نه ورووژی ئمسال
سووتان و بون به کوو زووخال

مه رچ بی هه مووی به رد و داری
حه له بچه ی تينی رزگاری

ده کينه خه نجه ری توله ی
به ر پيشته ينی کورده واری

اما ترجمه ی اين شعر به فارسی با ذکر اين نکته که هر چند هم ترجمه ی اين شعر قوی باشد نمی تواند مانند متن کردی آن درد ملت کرد را بيان کند و سوز خود را از دست می دهد.


دنيا غم است و زيستن چون درد و شهر ( حلبچه ) بهاری سرخ ( نشانه ی بدبختی ) دارد.

هيروشيمای کردستان است حلبچه مادر منطقه ی شاره زور( شاره زور منطقه ای وسيعی در کردستان است.)

نوزاد کوچک در گهواره ی خود و کودک در آغوش مادرش به بزرگداشت نوروز امسال مانند زغال سوخته شدند.

شرط ( وعده) باشد که تمامی سنگ ها و درختان حلبچه حلبچه ای که تشنه ی آزادی است را

يک خنجر کنيم و اين خنجر را برای انتقام ملت کرد در پشتين ( کمربند کردی و شالی که کردها به کمر می بستند و خنجر را در ان غلاف می کردند )
همراه خود خواهيم داشت.