چپ چپ نیگا نکن سالاررررر
در لجنزار عشق تو بودم ....ناگهان غورباقه ای گازم گرفت
درياي غم اردك ندارد
کاش زندگی هم مثل ماشین دنده عقب داشت
انسان مسافر است .
راه اوست ...
رهرو اوست ...
مقصد اوست ...
چيه زل زدي؟ دنبالش نگرد چيزي به ذهنم نرسيده كه بنويسم!
پشت فرمان مدل پايين نشستن عيب نيست
زير بار سفته نامرد رفتن مشكل است
اينجور نگاه نكن پنچر ميشم
نگا م كن !!! چه قشنگم !!!!
تو رو اگه من نشورم كي ميشوره ( عروسكم )
گرپادشاه عالمی ، بازهم گدای مادری
بيهوده متاز مقصد خاك است...
در قلب منی هرگز !!!
به حرمت اشك مادر توبه كردم
انان که علی را خدا پندارن
کفرش به کنار عجب خدایی دارند!
شب بود و شمع بود و من بودم و غم
شب رفت و شمع سوخت و من ماندم و غم
نمیخام شمع باشم دخترا فوتم کنن * میخام سیگار باشم لوطیا دودم کنن
من ره صد ساله را یک شبه پیموده ام سر به سر من نذار اینجوری آسوده ام
پيش از اين مردم دنيا دلشان درد نداشت / هيچكس غصه اين را كه چه مى كرد نداشت
چشمه سادگى از لطف زمين مى جوشيد/ خودمانيم زمين اين همه نامرد نداشت
ه نفر پيدا نشد هميشه همسفر باشه / واسه پركشيدنا بياد و بال و پر باشه/
يه نفر كه از چشاش زلال آفتاب بريزه/ وقتى كه مسافرم پشت سرم آب بريزه/
وقتى كه دارم مى رم، نه، لااقل وقتى ميام/ يه قدم جلو بياد بمونه منتظر برام
تو آخرين پناهى
نمره بيست كلاسو نمى خوام
گر فاصله اى هست ميان من و تو/ وردار به يك لبخندى
نوكرتم، اوستا كريم
غلومتم
نمى گم سنگه دلت / مى دونم تنگه دلت
در آن شهرى كه دزدانش عصا از كور مى زدند / من از خوش باورى آنجا محبت جست وجو كردم
بايد رفت عزيزم!
همه رنگى قشنگه جز دورنگى
مگه تموم عمر چند تا بهاره؟
كيه كه غم نداره؟
پش سر مسافر، گريه شگون نداره
سكوتم از رضايت نيست/ دلم اهل شكايت نيست
اشتباهى كه همه عمر پشيمانم از آن/ اعتمادى است كه بر مردم دنيا كردم
هر كه بشناسد نمك كافى است انگشتى نمك/ كى شناسد گر خورد نامرد انبارى نمك؟
حسن مشتى! كجايى پس؟
شيخ على! يادت بخير
زندگى جويبارى است كه از دهكده غم مى گذرد
چون تكى، با نمكى
منم حساس!
خدا كنه دير نكنه/ تو جاده ها گير نكنه
يكى بايد بياد و يه قصه نو بخونه/ رگ خواب شب بيداريمو خوب خوب بدونه
يكى بايد بياد واسم لالايى بخونه/ به خدا خوابم مياد، بقيه شو كى مى ر ونه؟
را تو برو مسافر/ برگشتنت عذابه
نگه دارم؟
این سالار به عشق ابوالفضل میتازد.
! نیسان !
آب رادياتور ماشين بخور محتاج نامردان نباش!
آدم ديوانه را بنگي بس است خانه پرشيشه را سنگي بس است!
اگر از عشقت نکنم گريه و زاري
به جهنم که مرا دوست نداري!
اگر خواهي بميري بي بهانه
بخور ماست وخيار وهندوانه!
التماس2a!
اي بلبل اگر نالي من با تو هم آوازم
تو عشق گل داري،من عشق گل اندامي!
اي روزگاربا ما شدي ناسازگار!
بپر بالا که گير نمياد!
باغبان در را مبند من مرد گلچين نيستم
من خودم گل دارم و محتاج يک گل نيستم!
بحث30يا30 ممنوع!
بخور و بخواب کارمه الله نگهدارمه!
به مادرت رحم کن کوچولو!
بهتر ازمن چه کسي
جواب :به تو چه فضولي؟
تا جام اجل نکردم نوش هرگز نکنم تو را فراموش!
تا سگ نشوي کوچه و بازار نگردي
تا کوچه و بازار نگردي نشوي گرگ بيابان!
تاکسي نارنجي از من نرنجي!
تجربه نام مستعاري است که بر خطاهاي خود ميگذاريم!
جرم به دنيا آمدن
شهرت =پشيمان
نشاني=بي نشان!
جهان باشد دبستان و همه مردم دبستاني
چرا بايد شود طفلي ز روز امتحان غافل؟!!
داداش مرگ من يواش
امان از دست گلگير ساز و نقاش!
در طواف شمع ميگفت اين سخن پروانه اي
سر پيچ سبقت نگير جانا مگر ديوانه اي!
دلبرا دل به تو دادم که به من دل بدهي
دل ندادم که به من ساندوچ و دلمه دهي!
دلبري دارم چو مار عينکي
خوشگل وزيبا ولي کم پولکي!
دنبالم نيا آواره ميشي!
دودوتا هفتا کي به کيه!
رخش بي قرار!
رنج گل بلبل کشيد و برگ گل را باد برد
رنج دختر مادر کشيد و لذتش داماد برد!
رود ميرود اما ريگذارش ميماند!
زندگي بدون عشق مثل ساندوچ بدون نوشابه هست!
ژيان عشقت مرا بيچاره بنمود
ز شهر و خانه ام آواره بنمود!
سر پاييني نوکرتم
سر بالايي شرمندتم
شب و روز رانندگي در جاده ها کار من است
از خطر باکي ندارم جون خدا يار من است!
عشق ميکروبي است که از راه چشم وارد ميشود و قلب را عاشق ميکند!
قربان وجودي که وجودم ز وجودش بوجود آمده است!
کوه از بالا نشيني رتبه اي پيدا نکرد
جاده از افتادگي از کوه بالا ميرود!
گاز دادن نشد مردي عشق آن است که بر گردي!
(گدايان بهر روزي طفل خود را کور ميخواهند
طبيبان جملگي خلق را رنجور ميخواهند!
تمام مرده شويان راضيند بر مردن مردم
بنازم مطربان را که خلق را مسرور ميخواهند!)
گلگيرم ولي گل نميگيرم!
نوکرتم ننه!
يه بار پريدي موتوري دو بارپريدي موتوري آخر مي افتي موتوري!
|