ساير ملل
شقّه شدن «پوگاچف» انقلابي معروف روسيه
بيست و يکم ژانويه سال 1775 (طبق تقويم ميلادي سابق: دهم ژانويه اين سال) «يمليان پوگاچفYemelyan Ivanovich Pugachev» قزاق انقلابي روسيه، به فرمان تزار وقت در مسكو چهار شقّه شد. وي كه از قزاقهاي ناحيه «دنDon» بود قبلا سروان ارتش تزار بود و در جنگ با عثماني و آلمان شركت كرده بود. پوگاچف در جريان يك ماموريت داخلي در منطقه ولگاVolga از مشاهده وضعيت رقت برانگيز سرفهاي منطقه (كشاورزاني كه با مزرعه بفروش مي رسيدند و به نوعي «برده» بودند) و نيز نبودن قانون و ضوابط رعايت حق و انصاف آزرده شد و برضد تزار وقت (كاترين دوم) كه پوگاچف تزارها را منشاء ظلم و فساد مي دانست دست به قيام زد و در اندك مدتي بيش از ده هزار هوادار مسلح به دست آورد و شهرستان «كازانKazan» را تصرف كرد ولي بعدا از ارتش تزار كه به فرماندهي دو ژنرال از دو سوي وي را مورد حمله قرار داده بودند شكست خورد و تني چند كه خودشان را در زمره ياران او جازده بودند تا بلكه به نوايي برسند وي را در 14 سپتامبر 1974 دستگير و به ژنرالهاي تزار تسليم كردند كه در يك قفس آهنين به مسكو منتقل و در اينجا در يك ميدان عمومي شقّه شد. پوشكين نويسنده نامدار روس در كتاب «دختر كاپيتان» جزئيات دستگيري و قتل پوگاچف را شرح داده است.
روزي كه لوئي16 گردن زده شد
لوئي شانزدهم
ساعت ده و سي دقيقه بامداد 21 ژانويه 1793 لويي شانزدهم پادشاه برکنارشده فرانسه كه سه روز پيش از آن در يك دادگاه انقلاب پاريس به جرم خيانت به وطن (دعوت محرمانه از دولت هاي خارجي براي حمله نظامي به فرانسه و بازگرداندن او به سلطنت)، ولخرجي بدون مجوز از خزانه کشور و دستور تيراندازي به مردم غير مسلّح که براي ابراز خواست خود اجتماع کرده بودند به اعدام محكوم شده بود در برابر چشمان هزاران پاريسي با گيوتين گردن زده شد و سر او را دقايقي چند در برابر جمعيت گرفتند و جمعيت فرياد زنده باد جمهوري برآورد. لويي 16 پيش از قراردادن گردنش در دستگاه گيوتين، چند جمله خطاب به حاضران (مردم) بيان داشته بود، ولي طبّالان صداي طبلها را آن چنان بلند كردند كه جز اطرافيان، كسي متوجه حرفهاي او نشد. باوجود مخالفت لويي 16، جّلاد دستهاي اورا از پشت بست و گردنش را زير گيوتين قرار داد.
سالمرگ لنین که وصیت های او رعایت نشد
21 ژانويه 1924 لنين رهبر انقلاب بلشويکي اکتبر 1917، بنيادگذار روسيه شوروي و طراح سوسياليسم لنينيستي در پي يك سكته مغزي كه قبلا عارض او شده بود، پيش از آن كه نظام تازه اش هفت ساله شود درگذشت. سپس وارثان انقلاب بلشويکي روسیه (اکثریت)، بدون توجه به وصيتنامه لنين، بر سر قدرت وارد يك جنگ شش ساله شدند كه فاتح اين جنگ استالين بود كه عقيده به استقرار سوسياليسم از راه خشونت و نيز صدور سوسياليسم به ساير كشورها داشت. حتي آن قسمت از وصيتنامه لنين كه در كنار مادرش دفن شود نه در يک ميدان شهر مسکو و در ساختماني اختصاصي، و «سن پترزبورگ» را به اسم او به «لنينگراد» تغيير نام ندهند و مقامات دولتي و حزبي همانند مردم معمولي (عوام الناس) زندگي ساده داشته باشند، انتصاب مقامات پس از آزمایشهای سخت و اطمینان از دلسوز بودن و وفاداری به سوسیالیسم صورت گیرد و از تجمل بپرهيزند رعايت نشد. لنین تاکید بر اولوّیت ساخت یک ژورنالیسم ممتاز کرده بود که زیربنای روسیه شوروی باشد و پاسدار وطن و سوسیالیسم که به آن هم توجه نشد و مورخان بی اعتنایی به وصیتنامه لنین و نبود یک ژورنالیسم ممتازرا از عوامل فروپاشی شوروی در 1991 بشمارآورده اند.
اخطار اتمي روسيه در ژانويه 2008 همزمان با ورود آمريكا به ركود اقتصادي - تهديد ژنرال روس كه نظير آن از 1991 شنيده نشده بود
21 ژانويه 2008 رسانه هاي غرب اظهارات ژنرال «يوري بالويفسكيYuri Baluyevsky» رئيس ستاد ارتش روسيه را همراه با تفسير منتشر كرده بودند كه سه روز پيش از آن گفته بود: ما مي توانيم در صورتي كه خود و متحدين مان را در معرض خطر جدّي ببينيم دست به حمله پيشگيرانه اتمي بزنيم. از زمان فروپاشي شوروي در دسامبر 1991 تا اين زمان چنين اخطاري شنيده نشده بود. با اين خبر، در برخي از روزنامه ها عكس ژنرال بالويفسكي چاپ شده بود كه دست در دست همتاي چيني خود ژنرال «لينانگ گوانگليLiang Guanglie» قرار داده بود (عكس مربوط به چند ماه پيش بود كه در سيبري و در جريان يك مانور نظامي مشترك گرفته شده بود). به علاوه، عكسي از يك زيردريايي اتمي روسيه. اين رسانه ها در ماههاي آخر سال 2007 «ولاديمير پوتين» مرد قدرتمند روسيه را با نيكلاي يکم تزار اين كشور در نيمه اول قرن نوزدهم مقايسه كرده و با اين نوشته خود عکس پوتين در کنار قاپ عکس تزار را به چاب رسانده بودند.
رسانه هاي آمريكا اين خبر را در كنار اخبار مربوط به ركود اقتصادي اين كشور و قصد بخشودگي 140 تا 150 ميليارد دلار از ماليات افراد (به صورت بازگردانيدن چك نقدي = ري بيت) به آنان كه بتوانند خريد كنند (اقتصاد به حركت آيد) و نيز اول شدن بانو هيلري كلينتون در «كاكس» حزب دمكرات ايالت نوادا (مربوط به ژانويه 2008) قرارداده بودند. (كاكس Caucus واژه اي سرخپوستي به مفهوم كميته و اجتماع اعضاي شعبه حزب و هواداران آن و يا افراد يك طايفه وابسته به قبيله بزرگتر است كه وارد فرهنگ لغات انگليسي شده و در هركشور انگليسي زبان با جزيي تفاوت داراي مفهوم مشابهي است.).
فيدل كاسترو - بازنشستگي و انتخابات كوبا
بيستم ژانويه 2008 هشت ميليون و 400 هزار راي دهنده كوبايي به حوزه هاي راي گيري رفته بودند تا 614 عضو مجمع ملي اين كشور را انتخاب كنند. فيدل كاسترو (در آن زمان 81 ساله) يكي از نامزدهاي عضويت در مجمع ملي كوبا بود. آخر وقت اين روز اعلام شد كه 95 درصد راي دهندگان به حوزه ها مراجعه كرده بودند. در انتخابات كوبا، نامزدهايي كه كمتر از 50 درصد آراء حوزه خود را به دست آورند پذيرفته نخواهند شد. دوره تازه مجمع بعدا 31 تن را براي انتخاب رئيس جمهور كوبا تعيين كرد و اين منتخبين بيست و چهارم فوريه 2008 رائول کاسترو را به سمت رئيس جمهور انتخاب کردند. فيدل كاسترو به سبب ابتلاء به بيماري روده، از ژوئيه 2007 اختياراتش را به برادرش رائول تفويض كرده بود ولي پس از برخاستن از بستر بيماري، به صورت محدود بار ديگر از خود فعاليت هايي نشان مي داد ازجمله ملاقات با سران كشورهاي آمريكاي لاتين كه اينك عمدتا چپگرا و دوست فيدل كاسترو هستند. فيدل کاسترو پس از بازنشسته شدن اندرزها و نظرات خودرا به صورت مقاله منتشر مي کند و اين مقالات بلافاصله پس از انتشار به سراسر جهان مخابره و نقل مي شود و خلاصه اي از آنهاهم به اطلاع سران دولتها مي رسد.
زمستان 2008 که «داسيلوا» رئيس جمهور وقت برزيل (يك سوسياليست) درهاوانا با كاسترو ديدار كرد همچنانكه در عكس زير ديده مي شود؛ اين دو از يكديگر عكس گرفتند. در اين عكس، كاسترو سرحال بنظر مي رسيد.