[ابریشم]

نفر به نفر بازیکنان تیم ملی

مهدی رحمتی-7

در این چند بازی خط دفاع ایران و به خصوص مدافعان میانی آنقدر خوب کار کرده اندکه فرصت چندانی برای هنرنمایی او باقی نمانده است. رحمتی که معمولا به تیم کره حساسیت دارد در این بازی توانست در 110 دقیقه دروازه اش را بسته نگه دارد و این امتیاز مثبتی برای اوست.

هادی عقیلی-8.5

در تمام دقایقی که کره ای ها دروازه ایران را به توپ بسته بودند مدافع بلندقامت تیم ملی در مقابل این حملات ایستاد و نمایشی شگفت آور در قلب دفاعی تیم ملی داشت. عقیلی در این بازی ها یک مدافع مطمئن و ایده آل نشان داد. همان بازیکنی که انتظارش را داشتیم.

سیدجلال حسینی-8.5

اگر در خط دفاع تنها از هادی عقیلی نام ببریم و نامی از زوج دونده و وفادار او نیاوریم اشتباه غیرقابل بخششی را انجام داده ایم. حسینی به همراه عقیلی در روز زیر متوسط بقیه بازیکنان بازی بین المللی را به نمایش گذاشتند تا تفاوت هایشان را نشان دهند. حضور او در قلب دفاع نعمتی برای هر مربی است.

احسان حاج صفی-7

حملات کره ای ها از جناحین فرصت چندانی برای نفوذ در اختیار او قرار نداد و او مجبور بود به بقیه بازیکنان برای جلوگیری از حملات بازیکنان کره کمک کند. حاج صفی تنها بازیکنی بود که نسبت به بقیه با افت چشمگیری در این بازی مواجه نشد.

محمد نصرتی-4

در تمام حملات کره از جناح راست جایش خالی بود و به دنبال او گشتن در موقعیت های خطرناک کره ای ها کار بیهوده ای بود. مشخص نشد که نقش او در نیمه اول بازی چه بود چون نه در نفوذها خبری از او بود و نه در مواقع دفاع.

خسرو حیدری-7

بیشترین نمایش خسرو با پیراهن تیم ملی مصادف شد با بدترین بازی تیم ملی. حیدری را می توان یکی از بهترین های ایران البته در وقت های اضافه نام برد. او در دقایق اضافی بازی هر کاری می توانست انجام داد تا شاید بتواند تمام ناکامی هایش در چند وقت اخیر را با یک پاس طلایی جبران کند اما...

جواد نکونام-2

تیم ملی نسبت به بازیهای قبلی با یک هافبک دفاعی بیشتر به میدان رفت اما بعید به نظر می رسد اگر دو هافبک دفاعی دیگر هم به ترکیب اضافه می شدند می توانستند غیبت نکونام در میانه میدان را جبران کنند. کاپیتان ششمین پاس اشتباه او در یک سوم دفاعی تیم ملی بالاخره کار دست ما داد و شماره 8 را به گلزنی واداشت. در این رقابت ها کجا بود؟

آندرانیک تیموریان-6

کره ای ها در این بازی به او فضای کافی را ندادند تا مانند بازیهای قبل با دوندگی اش تیم ملی را به راه بیندازد. در روزهای افول جواد نکونام، آندرانیک تیموریان به اندازه دو بازیکن برای تیم ملی ایران دوید و زحمت کشید اما او هم نتوانست گره تیم ملی را در میانه میدان باز کند.

پژمان نوری-5

با حضور او در میدان پیش بینی می شد که میانه میدان به طور کامل در اختیار ما قرار بگیرد اما این اتفاق نیفتاد. نوری هم مانند اکثر بازیکنان تیم ملی روز خوبی را پشت سر نگذاشت. ان نوری که همه ناتوانی هایش را با دوندگی اش جبران می کرد در این بازی چندان دیده نشد به علاوه این که او بهترین موقعیت گلزنی را به راحتی از دست داد.

محمدرضا خلعتبری-6

بازی او درست از زمانی که به پیشانی خط حمله منتقل شد نمود بیشتری داشت. خلعتبری درست در لحظاتی راه افتاد که تیم ملی گل خورد و این استرس تیم و بالطبع نمایش او را هم به سمت و سوی یک بازی احساسی و بدون نتیجه برد.

غلامرضا رضایی-5

در نیمه اول که می توانست چندین موقعیت را برای تیم ملی ایران بوجود بیاورد همیشه یک قدم کم می آورد و عقب تر از توپ های ارسالی بود. اکثر پاس های او اشتباه بود و در عقب آمدن ها هم نتوانست کمک چندانی به تیم کند. آن چه در این بازی بیش از هر چیز در نمایش او نمود داشت مکث و تعلل های بیش از حدش بود هر چند که به اندازه سه بازیکن دوید هم زمان در همه جای زمین حضور داشت.

کریم انصاری فرد-5

برای یک بازیکن بزرگ شدن فقط کافی نیست که همه روی توی زوم کنند و باید خودت هم چیزی نشان دهی. این درست که شماره 10 موقعیتی برای گلزنی نداشت اما او را هرگز در پرس مدافعان کره موفق ندیدیم.

مسعودشجاعی-2

در مورد شجاعی حرف جدیدی نمی توان زد او همان مسعود بازیهای گذشته بود.