بس كه ديوار دلم كوتاه است هر كه ازكوچه ي تنهايي من مي گذرد به هواي هوسي هم كه شده سركي مي كشد و مي گذرد
كاش هرگزدرمحبت شك نبود ؛ تك سوارمهرباني تك نبود ؛ كاش برلوحي كه برجان دل است ؛ واژه تلخ خيانت حك نبود
صدايم در برابر صدايت بي صداست،
چشمانم در برابر چشمانت نابيناست،
خنده هايم در كنار خنده هايت خاليست،
پس بدان بي تو هيچم،
تنهايم نگذار تا با تو هم آواز شوم
|