یه روز دل نشست با خود گفت از این به بعد سنگ میشی ،
سنگ شد و پیشه سنگا نشست اما عاشق یه سنگ دیگه شد .
چون به کام دل نشد دستی در آغوشت کنم / میرم تادر غبار غم فراموشت کنم /
سر در آغوش پشیمانی گذارم تا تو را / ای امید آتشین باگریه خاموشت کنم .
هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید / بهریک گل منت از صد خار می باید کشید /
من به مرگم راضیم اما نمی آید اجل / بخت بد بین، از اجل هم ناز می باید کشید .
هنوز برامعزیزی / هنوز برام همونی /
به خاطر تو میرم / می خوام اینو بدونی .
بی تو بودن کار من نیست ، تا دلت نرفته بر گرد .
من که جاشو پر نکردم ، شاید اصلا نمی دونه / آی به گوششبرسونید ، یکی این جا نگرونه .
مگذار گذشت در دلت گم بشود / مجذوب تلسم سیب و گندم بشود /
مگذار زندگی به این شیرینی قربانی یک سوء تفاهم بشود / مجنون اگر از آتش لیلی سرخ است /
یا لاله اگر به هر دلیلی سرخ است / شرح دل ماحیف است که پنهان باشد / این صورت ما به ضرب سیلی سرخ است .
بهترین ترانه رو من از چشمای تو می سازم / تو قمار زندگیمونتو نباشی من می بازم /
با تو من مالک دنیام / بی خیال غربت غم بی خیال نور فردام .
منطق عشق منطق عشق ، منطق دلیل و برهان نیست ، منطق صغری وکبری نیست ، منطق علت و معلول نیست ، منطق عاشق و معشوق است ، منطق امید و آروز ،منطقی که فقط عشاق به آن استناد می کنند و عقلا به مضحکه بر مجلس عقل ، و من برهمان منطق تو را می پرستم و می ستایم .
چه گریزیست ز من ، چه شتابیست به راه !