مشاعره سنتی

[ماهین]

درختی کز جوانی کوژ بر خاست
چو خشک و پیر گردد کی شود راست

[مستور]

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه

[ماهین]

هر چیز که بشکند ز بها افتد و لیک
دل را بها و قدر بود تا شکسته شود

[مستور]

در بند تو از قید دو گیتی شدم آزاد
زینگونه گرفتار که داری تو که دارد

[ماهین]

در جهان بال و پر خویش گشودن اموز
که پریدن نتوان با پر و بال دیگران

[مستور]

نفس از سینه تنگم به سویت خیزد
زود باشد که نبینی اثرم زود مرو

[ماهین]

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

[مستور]

دم فرو بسته ام اکنون ز غم و جور فلک
نزد هر کس نتوان گفت چو افسانه ی دل

[افسون 13]

لاله ديدم روي زيبا ی توأم آمد به ياد
شعله ديدم سركشي هاي توأم آمد به ياد
سوسن و گل آسماني مجلسي آراستند
روي و موي مجلس آراي توأم آمد به ياد

[mohammad.90]

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد
که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد