۱۰ نکته در رابطه با عکاسی استودیویی پرتره

[مهسا69]

خیلی از کسانی که در استودیوهای عکاسی کار می کنن عکاسی استودیویی را نزدیک به عکاسی در موقعیت می دونن. اما از جوانبی که در زیر هم به آن اشاره میشه عکاسی استودیویی خیلی راحت تر از عکاسی در موقعیت هست. شاید یکی از دلایلش مدیریت راحت تر نور باشه. شما در استودیو منابع مختلف نور را در اختیار دارین در صورتی که در موقعیت فقط نور خورشید تنها منبع نوری شماست. تازه شما در استودیو تنها هستین. و این کمک زیادی بهتون می کنه تا بخواهید در جمع مردمی باشین که هر کدومشون خدای ایده پردازی هستن

اجازه بدین بریم سر همون ده نکته خودمون:

۱- فکر کنید عکس شما یک سالن بولینگ است:
این یعنی چی؟ دقت کردین تو سالن بولینگ، مهره ها چیده می شن. شما روبروشون می ایستین و توپ بولینگ را مستقیم به سمت مهره ها پرتاب می کنید و بر اثر افتادن مهره ها امتیاز می گیرین. خوب. همین جریان تو عکاسی هم هست. کاری نکنین که مدلتون روبروی شما مستقیم بشینه و شما روبروش قرار بگیرین و چیلیک، تمام. یه کم به مدلتون آزادی بدین تا زاویه ای به چپ یا به راست داشته باشه و یه حالت خودمونی تر نسبت به دوربین بگیره، بعد چیلیک.

۲- به ساعت نگاه کنید.
نه برای نگه داشتن زمان، نه. نه برای اینکه به مدل تون گوشزد کنین که چقدر زمان را از دست دادین. که آرامش دادن به مدل بهترین عکس را در کارنامه هنری شما ثبت می کنه. فقط برای اینکه از مدل خودتون سوال کنین که دوست داره حالت قرار گرفتن اش در جهت حرکت عقربه های ساعت باشه یا خلاف حرکت عقربه های ساعت.

۳- کی راست باشه؟
جهت حرکت عقربه های ساعت بودن یا نبودن چه کمکی می تونه به شما بکنه؟ کمی متمایل شدن به راست یا چپ مدل چقدر تاثیر گذار هست مگه که بخواهیم در این رابطه چیزی بنویسیم یا بخونیم؟ جواب شما خیلی هست. خیلی مهمه. چطور؟ الان می گم. شما باید بدونین که کی راست باشه؟ مغز انسان اینطور ساختاربندی شده که تفکرات مربوط به هوش را در ناحیه راست انجام میده و مسائل احساسی را به سمت چپ واگذار می کنه. پس کسی که سمت راست یا متمایل به سمت راست می ایسته و از شما می خواد که ازش در این حالت عکس بگیرید، در اصل می خواد با زبون بی زبونی بگه که می خواد منطقی و باهوش و ذکاوت جلوه کنه!

۴- آماده شلیک
ابر و باد و مه و خورشید و فلک آماده شدند تا شما بتونین عکس پرتره استودیویی خودتون را بگیرید. عکس را گرفتین اما نه. اون چیزی نبود که دلتون می خواست. چرا؟ چرا چنین شد؟ یادتون باشه که برای هر “چرایی ” یه “برای اینکه” هست. برای اینکه شما لنزتون را درست انتخاب نکردین. لنزی که بتونه یه عکس شفاف و زیبا و دلربا از مدلتون به شما بده. استاندارد لنزهای پرتره محدوده ۲۰۰ mm و ۸۰۰ mm هستن. البته باید حساب دوربین خودتون را هم بکنین که با چنین لنزهایی جواب می دن یا نه؟ به عنوان مثال لنزهای کانن ۸۵mm f/1.2 و ۱۳۵mm f/2 به لنزهای ۵۰mm f/1.2 و f/1.4 ترجیح داده میشن. و در رابطه با لنزهای نیکون میشه به لنز ۸۵mm f/1.4 اشاره کرد.

۵- در منتها درجه سمت راست بایستید.
قد شما باید فاصله بین شما و مدل تون را پوشش بده. بیشتر عکاسان پرتره ترجیح می دن که سطح دوربین همسطح با چشمان مدل باشه، اما شما نیاز دارین که در این راه یه خسارتی هم بدین. حتما می پرسین خسارت برای چی؟ وقتی شما سطح دوربین تون را هم تراز با سطح چشمان مدل خودتون می گیرین واکنش دفاعی مدل را که حدس نزدید. او به صورتی غیر عادی سرش را پایین تر و متمایل به چانه اش می گیره هر چقدر هم که شما سر مدل را جابجا کنین فایده ای نداره. چون حرکت سر در کسری از ثانیه رخ میده. پس خسارت اصلی را شما خواهید داشت. اما اگر سر مدل را در منتها الیه سمت راست کادربندی کنین هم دوربین با سطح چشمان مدل تراز خواهد بود و هم سر مدل به سمت چانه گرایش نخواهد داشت.

۶- ۱/۱۲۵ یک کلام!
تنظیمات دوربین های استودیو خیلی ساده است. جوری که انگار از قبل برنامه ریزی کردن و فقط کافیه مدل سر جاش بشینه و عکاسان محترم عکس شان را بگیرن. ( به خدا! مثل قدیم ها که می رفتیم برای مدرسه عکس می گرفتیم. طرف اصلا یه ذره نوآوری تو عکاسی اش نداشت. چقدر دلم می خواست خودم برم پشت دوربین و خودم را از اون پشت ببینم تا عکسم بهتر باشه. نشد که نشد). دوربین را در حالت تنظیمات دستی قرار دهید. ISO را روی ۱۰۰ تنظیم کنین و سرعت شاتر را روی ۱/۱۲۵٫ اما اگر منبع نوری ثانویه داشتید فرقی بین ۱/۱۰۰ و ۱/۱۲۵ و ۱/۱۶۰ و یا ۱/۲۰۰ ثانیه نیست. پس بهتره رو همون ۱/۱۲۵ سرعت شاتر را تنظیم کنین.

۷- از نورسنج استفاده کنید.
نورسنج دوربین ها خیلی عالیه اما در شرایط نوری چندگانه، کمک موثری نمی تونه به شما بکنه. برای همین اولین عکسی که بر پایه نورسنج دوربین می گیرین دارای موهایی روشن و پس زمینه ای با نور ملایم خواهد بود. اینکه شما بتونین از هیستوگرام عکس شرایط نوری را بخوانید مطمئنا به صحت نورسنجی که به صورت اکسترنال استفاده می کنین نخواهد بود. پس سعی کنید حتما یک نورسنج داشته باشید.

8- فوکوس را روی چشم ها قرار بدهید.
چشمها داستان گویای مدل شما هستن. پس سعی کنید فوکوس را روی چشم ها قرار دهید تا عمق میدانی به وسعت یک جهان داشته باشید( اینجاست که قدرت خدا را می توانید به وضوح دریابید که جهانی را در چشمان هر انسانی می توان کوچک کرد).


۹- تراز سفیدی را روی “سفارشی” قرار دهید.
خوب. ما تراز سفیدی را در حالات متفاوتی می تونیم تنظیم کنیم اما در استودیویی که مجهز به انواع فلاش، چترهای نوری، سافت باکس ها و رقص نورهای خاص پس زمینه هست چطور باید تراز سفیدی را تنظیم کرد؟ راهش قرار دادن تراز سفیدی روی ” سفارشی” یا Custom هست.


۱۰- سعی کنید تنها یک منبع نوری داشته باشید.
اگر شما یه منبع نوری داشته باشید اون موقع حس هنری تون بروز و ظهور می کنه. چنان در زوایای تابش نور به مدل دقت می کنین که بهترین سایه ها را در عکس تان متبلور سازید. اما اگر دور خودتون را با انواع و اقسام تجهیزات نوری پر کنین یه عکس بالماسکه ای بیشتر نخواهید داشت.