آيا ميدانيد اكبر گلپايگاني چه افتخاراتي را براي ايران و موسيقي ايراني كسب كرده است ؟

[دانه کولانه]

آيا ميدانيد اكبر گلپايگاني چه افتخاراتي را براي ايران و موسيقي ايراني كسب كرده است ؟

نياز به هيچ توضيح اضافه اي نيست

مغرضان بخوانند !

:: افتخارات و پاداش های کسب شده ::

● اجرای آواز در سازمان يونسکو در سال 1335، به دعوت اين سازمان واولين خواننده ايرانی که در خارج از ايران کنسرت داشته است .
● اجرای بيشترين آواز در برنامه گلها . همچنین ایشان تنها خواننده ای است که درتمام سلسله برنامه گلها شرکت داشته است. ( 298 آواز بصورت رسمی و بيش از 700 آواز خصوصی و بزم )
● تدريس موسيقی ايرانی و آواز بنا به دعوت دانشکده ميوزيک بيلدينگ دانشگاه یو.سی.ال.آ کاليفرنيا در سال 1340.
● اجرای برنامه در رويال دايان لندن در سال 1352. در اين برنامه از هر کشور برترين خواننده ها برایاجرای برنامه اعزام شده بودند که از ايران نيز استاد گلپايگانی دعوت شده بودند.
● دريافت دکترای افتخاری هنر در رشته آواز از دانشگاه کلمبيای آمريکا. (استادگلپا اولين ايرانی است که موفق به دريافت دکترای افتخاری هنر در زمينه موسيقی شدهاند)
● دريافت دکترای افتخاری اقتصاد و هنر از سازمان يونسکو در سال 1381.
● دريافت دکترای افتخاری و اسکار هنر موسيقی در سال 1384 از دانشگاه بوداپست مجارستان .
● دريافت دکترای افتخاری و مدال هنر در سال 1384 از سازمان ملل متحد و نماينده اين سازمان .
● گنجاندن آوای آواز استاد گلپايگانی در يک فيلم جهانی به نام " مده آ " ، ساخته کارگردان مشهور ايتاليايی " پازولينی " (استاد گلپا اولین خواننده ايرانی است که صدايش در يک فيلم جهانی گنجانده شدهاست(
● انتخاب به عنوان محبوبترين خواننده سال 1380 در بين تمام خوانندگان ايرانی داخل و خارج از کشور و انتخاب ترانه عشق پاک (من تو را آسان نياوردم بدست) از ساخته هایاستاد جهانبخش پازوکی به عنوان برترين آهنگ سال .
● شکست رکورد پر فروش ترين کاست ( کاست های استاد گلپايگانی درسال 1383 پرفروشترين آثار سال شدند و به رکوردی تکرار نشدنی دست يافتند آن هم پس از 24 سال دوری ايشان از بازار موسیقی کشور)

[دانه کولانه]

موسیقی ایرانی

بزرگان موسیقی ایران

گلپا - دانلود آهنگها و ترانه ها و زندگینامه و بیوگرافی اکبر گلپایگانی

شش تصنيف قديمی زمان قاجار با کیفیت بالا در دستگاه ماهور برای دانلود


مرغ سحر - دانلود اجراهای مختلف قمر الملوک وزیری هنگامه اخوان شجریان نادر گلچین...

عکسهای دیدنی از بزرگان موسیقی سنتی ایران

ایرج - حسین خواجه امیری دانلود بیوگرافی عکس و تصنیف و آوازهای او

عکسی بینظیر از زنده یاد بانو قمر الملوک وزیری

[دانه کولانه]

مظالبي كه در ذيل مي آيد نظريات شخصي نويسنده ي سايت رسمي اكبر گلپايگاني هست
و بنده چون اطلاعاتي از علم موسيقي ندارم و صرفا يك شنونده ي آماتور هستم اونها رو فقط براي در اختيار قرار دادن علاقمندان به فن تحليل موسيقي هستند ميگذارم اما اين كاملا مشخصه كه من به چون به شدت آواز گلپايگاني رو قبول دارم و حتي درصد زيادي از اين نوشته ها به اين دليل براي آگاهي هرچه بيشتر كساني كه چشمشان رو بر روي حقيقت بسته اند و اين هنرمند بزرگ آواز رو انكار ميكنند و همچنين كساني كه علاقمند به نقد فني آواز و به دور از احساست هستند اين مطالب رو در اينحا قرار ميدهم
مطالب از سايت http://www.akbargolpayegani.com گرفته شده اما نام محقق ونويسنده ذكر نشده بود

[دانه کولانه]

گلپا ، مردی که حنجره ی خود را به روی سنت گرایی بست

این استاد بی همتا از آغاز فعالیت هنری خویش که در دبستان فرهنگ (1318- یعنی 6 سالگی) به قرآن خوانی پرداخت و سپس نزد پدر تعلیم موسیقی دید، به استعداد بی نظیر خود در فراگیری موسیقی اصیل ایرانی نیز پی برد. در آن هنگام آشنایی با استاد پرآوازه موسیقی جهانگیر ملک، و به دنبال آن ورود به انجمن موسیقی پس از چند سال (1327) و آشنایی با استاد ایرج که بتازگی به اوج شکوفایی رسیده و بتدریج نامش بر سر زبان ها می افتاد، و نیز قبول شاگردی استاد نورعلی خان برومند، مهمترین محرکه های باروری و شکوفایی این آوازخوان بی بدیل ایران بودند. استاد گلپا پس از مدتی (در اثنای سال های 1330 تا 1331) افتخار شاگردی صبا، طاهرزاده و دوامی را کسب کرد. سیر صعودی و تعالی هنری این هنرمند هیچ گاه دستخوش مکث یا خدشه نگردید و اوج و فرازای بالندگی او با دریافت نشان دکترای موسیقی از یونسکو تکمیل شده است. استاد گلپا رکورددار تعداد اجرا در برنامه های وزین گل های تازه، گل های جاویدان، یک شاخ گل، برگ سبز و برنامه های مشابه در رادیو می باشند و با نزدیک 700 اجرای دستگاهی، نام خود را در قلب مردم فرهنگ پرور این سرزمین به جاودانگی سپرده اند. با وجود این همه آوازه، واقعا حیرت آور است که تعداد ترانه ها و تصنیف های خوانده شده توسط ایشان به100 هم نمی رسد!
صدای گلپا همانند ابریشمی نرم و مخملی خالص است که با شنیدن آن بی اختیار یاد جرنگه های بلوری آبی می افتیم که از آبشاری آرام و سحرانگیز روان می شود. در واقع ُمست مستم ساقیا دستم بگیر --- تا نیفتادم ز پا دستم بگیر یک طلوع دلاویز برای موسیقی ایرانی بود. با اجرای بلورین این مثنوی شور، استاد آوای حزین و معصومانه و بی نظیر خود را به گوش ایرانیان تشنه جان و تشنه روح رسانید و گواه از یک مرغ چمن در سپیده دمی شبنم آرا داد. خوشا آنان که با عزت ز گیتی ---- اساس خویش برچیدند و رفتند، ز کالاهای این آشفته بازار --- محبت را پسندیدند و رفتند. استاد از معدود بزرگواران موسیقی اند که توانایی اجرای پرده در پرده انواع گوشه ها را دارند و در بداهه خوانی نیز همتا ندارند. کافی است تا مثلا ایشان بختیاری یا شوشتری بخوانند، آن هنگام مشاهده خواهد شد که با چه تسلط بی نظیری از یک گوشه شش-هفت سطری آوازی تمام عیار و آغشته به بداهه بدون کوچکترین تکرار یا کوتاهی و نقیصه ارائه خواهند کرد، آوازی که به کمال اجرا می شود و نوازنده سولیست نیز از هماوایی با آن بهره ای بس والا می برد. صدای گلپا نخست بر دل می نشیند و سپس همانند روان آبی در روح سیال تشنگان جاری می شود. در این سرای ناموزون و پیرامون پر آشوب، همانگونه که شاملو گفت، تنها صداست که می ماند. درست که آوای پرطنین استاد را ربع قرن نشنیدیم، درست که در این ربع قرن الحان و اصوات دچار دگردیسی شدند، درست که در خلوت خویش تلاش کردیم با آواهای بتازگی رواج یافته خو کنیم، اما هرگز دکمه ضبط صوت خود را که یا می خواند: موی سپیدو توی آینه دیدم--- آهی بلند از ته دل کشیدم، یا ندا در می داد: هوس میکده داره --- دل دیونه من، نمیدونه بی تو ایام بهارو چه کنه، یا اشک من خودتو نگه دار --- نیا پایین --- منو رسوا می کنی، یا دل آتش می زد با: مرا بوسه ای ده، نپیچاندیم... هرگز از او دل نکندیم که حقا این دل کندن خطاست... آوای این روزها و ایام استاد گویای دلی پر درد و آکنده از حزن است وقتی که می گوید: عجب عمرا تموم شد --- چه دور از هم حروم شد، چه خاطرات شیرینی که موند و ناتموم شد، اما او مگر نمی داند ما خاطرات شیرین خود را ناتمام نگذاشتیم... ما در این ربع قرن سکوت ناخواسته ایشان، ایام بهار و تابستان خود را با گوش دل سپردن به مخملین صدای او به پاییز و زمستان رساندیم... مگر ایشان نمی دانند که مردم از آوازه خوان خسته شان هرگز نگسسته اند... مگر ایشان اطلاع نیافته اند که زیستن با وزن و ضرب آوازشان برای مردم این سرزمین یک دل مشغولی ساده است، یک مشغله همیشگی!

استاد گلپا مبدع و مروج شیوه جدیدی از تصنیف خوانی در قالب های اصیل به شمار می رود که در آن پیش از او هیچ خواننده دیگری تا آن اندازه در ژرفای ترکیبات الحان، ملودی ها، و سازها غور و تفحص نکرده بود. همانطور که معروض شد، ایشان در تمام ادوار خوانندگی خود تنها حول و حوش 100 ترانه خوانده اند که الحق والانصاف اغلب در نوع خود بی بدیلند. وسواس خاص استاد در گزینش اشعار، سازها، و ملودی ها وجه فراق و تمایز ایشان از سایرین است. گلپا همواره تاکید می نماید که تا شعر یا غزل توسط آوازخوان حفظ نگردد، و این شعر یا غزل حتی در کوچکترین زوایای روح و جان رسوخ ننماید، امکان چیرگی بر بن مایه آن آهنگ یا آواز وجود ندارد. شاید به همین علت بوده که استاد در طول هفده سال آوازخوانی رسمی و قریب پنجاه سال خوانندگی غیر رسمی، ترجیح داد کمتر ترانه بخواند و بیشتر در پیرامون آوازخوانی پرسه بزند. ژانر نوینی که تقریبا به طور همزمان با گلپا و ایرج آغازیدن گرفت، تاروپود ترانه و ترانه خوانی را در این کشور دگرگون نمود، لیکن ایرج به خاطر جذابیت حیرت آور صدایش نخواست در آن مدار پاگرفته سیر کند و به زودی مسیر خود را از گلپا جدا کرد. در نتیجه گلپا که جذابیت آوایش کمتر از ایرج نبود، الا وسعت و حجم صدایش که فرکانس متفاوتی داشت، در همان مسیر بدعت نهاده طی طریق نمود و به جز در واپسین روزهای سال 1354 و ماه های نخست 1357 که چند ترانه خود حسب حال و زمانه و با آرمان چالش طلبی با هجمه انواع آوازها و سازها در مایه هایی نه چندان دل انگیز و دل آرا اجرا نمود (مثلا ترانه آفرین دل ---- مرحبا دل، با اکوی بالا و فضاگیر و expansion زمینه و بکارگیری ادوات مرسوم در موسیقی پاپ، یا کارهای مشابهی که عطش شنیداری این نگارنده را آن طور که سایر ترانه های استاد فرو می نشانیدند، سیراب نکردند)، همواره بر میثاق نوآورانه خود پایبندی نمود. پیشتر البته خوانندگانی دگر در تقلایی نابرابر و ناهمسو مترصد شکوفایی و ارائه خلاقیت بودند اما یا سر از موسیقی عامه پسند و کوچه بازاری (popular) در آوردند (نمونه: جمال وفایی، امین الله رشیدی و ...) یا فراگیری و کسب مهارت در ردیف ها و دستگاه ها را به جد نگرفتند (نمونه: هایده، مهستی و حمیرا و ...) و یا اینکه در ایجاد تحول و بروز خلاقیت های پنهانی در ضمیر خود ناکام ماندند (نمونه: کوروس سرهنگ زاده، زنده یاد داریوش رفیعی و ...). آنهایی هم که توانمند بودند یا در چهارچوب دستگاهی به شیوه ای سنت گرایانه و traditional باقی ماندند (نمونه: استاد فقید محمودی خوانساری، استاد قوامی، نادر گلچین و ...) یا به دلیل کم کاری مورد استقبال همگانی قرار نگرفتند (نمونه: استاد فقید طاهرزاده، استاد فقید محمود کریمی، استاد فقید رضوی سروستانی و ...). تلاش های خوانندگانی چون هنگامه اخوان، پریسا، هوشمند عقیلی و دیگران نیز در راستای محافظت از موسیقی اصیل ایرانی در برابر گزند موسیقی های تقلیدی یا وارداتی مرتبت خود را دارد. لیکن با مطرح شدن نام اکبر گلپایگانی و اوج گیری این بزرگمرد آواز ایرانی، تقریبا همگی آوازخوانان معروف و مردمی کنار زده شدند و برای مردم و صاحبان فن و ذوق تنها چهار نام دیگر بازتابی سنگین و قابل اعتنا و قابل قیاس با گلپا داشتند: مرضیه، بنان، ایرج، و شجریان. این درست که استادانی چون محمودی خوانساری و قوامی و حتی عبدالوهاب شهیدی و نادر گلچین و سایرین نیز عرصه پهناوری از بی کرانه موسیقی ایرانی را تصرف کرده بودند، لیکن به واسطه امکانات محدودتر در ضبط صدا و ترانه، کم کاری، و دوری گزینی از هیاهوی عصر، و عوامل دیگر، نتوانستند پا به پای این چهار استاد گام بردارند. البته نام بانو دلکش نیز نمی تواند از اذهان زدوده شود ، اما ایشان در مبحث آواز دستگاهی همانند مرضیه کمتر وارد شده اند.

گلپا حنجره خود را بر روی سنت گرایی محض بست. او ابتدا سره را از ناسره سوا کرد. با شهامتی ستودنی در کنار غزلیات سعدی و حافظ و مثنوی مولانا، از اشعار ترانه سرایان معاصر در تصنیف های خود بهره گرفت و سپس با شعر نو در تصنیف های خود کنار آمد. اشعار نوی که کشش و flexibility یا انعطاف اجرا در یکی یا چند قالب آوازی را داشتند و می شد در مایه های مثنوی یا دشتی یا دستگاه های شور و ماهور و غیره اجرا کرد. از آنجا که استاد خود مبدع دستگاه بود (به باور برخی از بزرگان موسیقی این مرز و بوم راست پنجگاه و مدولاسیون مرکب خوانی که یک دستگاه سنتتیک به شمار می رود، از ابداعات استاد گلپا است و بقیه ره توشه خود را از قدوم او برگرفته اند)، به راحتی به تلفیق و تکوین این رویکرد پرداخت و گوش ها و جان های شنوندگان مشکل پسند را با تصنیف های جاودانه و آوازهای بی بدیل خود منقاد آوای خویش ساخت. از آوازهای معروف و ماندگار این استاد می توان به "پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکیست" (مخالف سه گاه)، "دل به سودای تو بستیم" (ابوعطا)، "کاروان" (سه گاه)، "آهسته آهسته" (رمانس)، و "هر سو که دویدیم" (افشاری) اشاره کرد.... استاد گلپایگانی در تمام ادوار هنری خود از دلبستگی های خود به ترویج، ترفیع، و ایجاد تحول ساختاری در موسیقی دستگاهی و آواز فروگذار نکرد و تنها استاد موسیقی اصیل ایرانی است که قریب 700 برنامه آوازی را در دستگاه های ساده و ترکیبی ایرانی به اجرا در آورده است. این استاد بلند آوازه و بی ادعا بر خلاف برخی از خوانندگان تازه به دوران رسیده پس از انقلاب ایران، از شخصیتی استثنایی نیز برخوردار است و همواره حرمت و جایگاه هنرمندان دیگر را پاس داشته و با اینکه مثل و مانند ندارند و نداشته اند، هرگز خود را استاد ننامیده اند! ترانه های اخیر استاد اغلب حزن آلودند و بی اختیار اشکی بر گونه های شنونده جاری می کنند. دل او پر درد است و از گسست سال های بسیار شکوه دارد، آنجا که می خواند: تصورهای باطل نقش زد آینده ما را ---- به تصویری مجازی خط کشید آیینه ما را. یا آنجا که بلورین آوایش دل بر آشوب می کشد که: عجب عمرا تموم شد--- چه دور از هم حروم شد... چه خاطرات شیرینی ----- که موند و ناتموم شد ...

[دانه کولانه]

گوشه هایی از ویژگی های منحصر به فرد استاد گلپا در اواز ایران

در صدا و کارهای اوازی استاد اکبر گلپایگانی ویژگیهای خاصی وجود دارد که به چند نمونه از انها اشاره میکنیم :۱- استاد گلپایگانی هر یک از سه گاههایی را که اجرا کرده اند در یک گوشه است.و هیچ یک از سه گاههای ایشان شبیه به هم نیست.

۲- استاد گلپایگانی در مرکب خوانی نیز شیوه جدیدی را ابدا کرده اند.مثلا خوانندگان دیگر اواز وقتی میخواهند یک اواز را در دستگاه ماهور اجرا نمایند.داد و نیریز و ...را که در دستگاه ماهور موجود است را میخوانند و ماهور را به پایان میرسانند.ولی استاد گلپایگانی وقتی اوازی را در ماهور میخوانند بعد از شروع ماهور و رفتن به شوشتری و چهارگاه و لیلی مجنون و....یک سه گاه را نیز میخوانند که این خیلی مشکل است.چرا که قبلیها همه گوشه بودند ولی سه گاه یک دستگاه است.و اینجا استاد گلپایگانی از یک دستگاه به دستگاهی دیگر وارد شده اند.استاد در دستگاههای دیگر موسیقی نیز میتوانند این کار مشکل را انجام دهند.و این تکنیک بالای استاد و همچنین تسلط بر ردیف اوازی را نشان میدهد.از خوانندگان دیگر که تکنیک بالایی در اجرای اواز دارند میتوان استاد محمد رضا شجریان را نام برد که در اجرای اواز در دستگاه راست پنجگاه بسیار خوب عمل کردند.

۳- در اینجا میخواهیم به وسعت و انعطاف صدای استاد اشاره کنیم و قبل از ان چند مطلب را عرض می نمائیم.همانطور که میدانید محدوده صدای طبیعی خواننده مرد چهار دانگ میباشد.درباره دانگ باید عرض کنیم که فاصله چهار نت متوالی موسیقی را اصطلاحا دانگ میگویند.مثلا از نت دو تا نت فا را یک دانگ میگویند و همچنین فاصله ۸ نت متوالی موسیقی را که از هر نتی شروع شده باشد را اکتاو مینامند.که هر اکتاو دو دانگ میباشد. میتوان با صراحت اعلام کرد که ما خواننده شش دانگ در اواز نداریم و این یک لفظ عامیانه است که مردم برای خواننده محبوبشان در نظر میگیرند. ولی در این بین استاد گلپایگانی توانسته است با تمرین و ممارست در برخی از اوازها صدای خود را به بالاتر از چهار دانگ برساند که در تاریخ موسیقی ایران از این نظر نظیر ندارد.البته شاید خوانندگانی وجود داشته اند که به علت نازک بودن تارهای صوتی صدای زیر یا بالایی داشته اند ولی این دلیل بر این نیست که این اساتید از محدوده چهار دانگ بالا رفته اند زیرا منطقه صدای انها در نتهای بالایی قرار دارد و این یک امر ژنتیکی است.
این ویژگی استاد اکبر گلپا در اوازهایی نظیر خسرو و شیرین(دشتی)و برگ سبز ۱۵۰ و گلهای رنگارنگ ۲۴۶ (خواهم ای دل)و...مشهود است.(در تحریرها و در قسمتهایی از شعر)و واقعا منحصر به فرد است.به این دلیل که صدای اقایان راست کوک میباشد.
ما به صدای زنان اصطلاحا چپ کوک میگوئیم که یک دانگ بالاتر از مردان می خوانند.استاد گلپایگانی در این بین هم سنت شکنی کرده است و وسعت صدایش را در بزمی مشترک با زنده یاد هایده(که بدون شک بالاترین صدای اوازی را در بین زنان داشته اند) ۲ دیاپازون بالاتر از خانم هایده برده است. (بزم ازاده ام من) که در نوع خود بی نظیر است و هر شنونده موسیقی را به تحسین وا میدارد.و میتوان گفت استاد گلپایگانی قویترین و بالاترین صدا را در تاریخ موسیقی دارد.البته اساتیدی مثل اقای ایرج نیز وسعت صدای بالایی دارند ولی ان تکنیک و تسلط استاد گلپا را در اجرای بالای اواز را ندارند.

۴-از لحاظ خوش صدا بودن نیز استاد گلپایگانی در نوع صدایش بی نظیر است.به قول زنده یاد استاد اسدالله ملک خدا صدایی را در حنجره گلپا نهاده است که از لحاظ زیبایی و وسعت بی نظیر است به خصوص با ان تحریرهای متنوع و جذاب.
ولی ما از نظر خوش صدایی نمیتوانیم کسی را برتر مطلق قرار دهیم زیرا هر شنونده یک نوع صدا را بیشتر میپسندد و برایش خوشایند است.ما در موسیقی پاپ و کوچه بازاری نیز خوانندگان خوش صدای زیادی داشته ایم اگر چه وسعت صدای بالایی نداشته اند ولی صدایی گرم و دلنشین داشته اند.پس از نظر این ویژگی هیچ کارشناس موسیقی نیز نمیتواند یک نفر را برترین بنامد.

[دانه کولانه]

مختصری درباره ی "ترانه" و "ترانه خوانی" به سبک استاد گلپایگانی و نو آوریهای ایشان:
قبلا درباره "آوازها"ی استاد صحبت کردیم در این مقاله قصد داریم به ترانه خوانی به سبک استاد بپردازیم.

ترانـــــــه : "از اقسام تصنیف که در موسیقی قدیم تا به امروز ملاحظه میشود ...... از خصوصیات ترانه این که (در هر وزنی که باشد) مانند ترانه های اصیل امروزی بر سر زبانها باقی می ما ند و گاهی اشعار بسیار ساده و روان برای ترانه ها میسازند که جزء ویژگیهای آن (شعر ساده و روان) محسوب شده است ..... در قابوسنامه آمده است :از وزنها هیچ وزنی لطیف تر از ترانه نیست . گفتند تا در هر نوبتی .... هم پیران را نصیب باشد و هم جوانان را پس کودکان و زنان و مردان لطیف طبع نیز بی بهره نباشند آنگاه که ترانه گفتن پدید آمد ....."

واژه نامه موسیقی ایران - مهدی ستایشگر - ص 237
البته لفظ "ترانه" در گذشته که موسیقی -نسبت به حال -خیلی پیشرفت نکرده بود بیشتر به "شعر ترانه" به معنی امروزی اطلاق میشد که بصورت کاملا "حسی" و "بداهه" آمیخته با نوعی موسیقی و آهنگ لطیف بوده است. به هر حال تعاریف کتب مختلف در توضیح واژه ترانه دال بر این است که ترانه [و مخصوصا شعر آن]حتما دارای "روانی" ، "سادگی" و پایداری بسیار بر روی افکار و احساسات مردم است. و فصل جدایی آن با "تصنیف" نیز در همین ویژگیهاست.
>> استاد گلپایگانی چکار کرده اند ؟
ایشان شاخه های موسیقی ایرانی را برای عموم مردم خم کرده اند بدون آنکه آنها را بشکنند و به آن بی حرمتی کنند.
اتفاقا ایشان رنگ "عرفان" بر روی حتی "ترانه" هایشان هم زده اند!!! چگونه ؟ خب حتما متوجه شده اید که درون مایه اصلی و اسکلت یک ترانه در شعر آن است با یک نظر اجمالی بر روی شعر ترانه های ایشان متوجه میشوید که با این که شعرها برای یک "ترانه" هستند ولی فوق العاده "پند آموز" ، "قابل تامل" ، و "در بر گیرنده مضامین عالی عاشقانه" هستند و نوعی "عرفان لطیف" -آنهم قابل دسترس برای عموم ! - در آن موج میزند.
ایشان به کمک اساتیدی چون مرحوم استاد اسد ا... ملک ، استاد شریف ، استاد فضل ا... توکل و.... آهنگسازانی خوش ذوق همچون آقایان :محمد حیدری ، جهانبخش پازوکی و..... سبک نوینی را در "ترانه سازی" و "ترانه خوانی" ایجاد کردند که به زعم بسیاری ، به "ترانه های عارفانه" معروف است.
خیلی ها میگویند عرفان در ترانه چیز غیر قابل باوریست !!! اینان اگر بروند بنشینند و ترانه ای مانند "من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد پس چرا عاشق نباشم ...." را گوش بدهند می بینند حتی مسائل "اعتقادی - عرفانی" با
زبانی ساده و بصورتی قابل درک و خودمانی در این ترانه جمع شده است .
بعضی از ترانه های استاد با ضربی "متین" و "کند" همراه است که معمولا با مقدمه هایی تند و زیبا و فنی همراه است - بیشتر آثار استاد مرحوم ملک - بسیاری نیز با یک مقدمه و یک قطعه آواز شروع میشوند مانند:
تک درخت - اشک من - نه می مونده نه مستی و ... - تعدادی نیز در بین خود دارای آواز میباشند : چرا عاشق نباشم - قهر و ناز و...
>> استاد و" تحریر " در ترانه :
همانند آوازهای ایشان ، "تحریر" در ترانه هایشان هم بسیار پر کاربرد است.اکثر ترانه هایشان از ابتدا تا انتها سرشار از تحریرهائی فنی ، مناسب و زیباست مانند "دریغا گذشته ...." و .... مضمون ترانه هایشان بیشتر در رابطه با ارزشهای والا و مقدس "عشق" وترویج محبت و یکرنگی همچنین احساسات پر رنگ وطن دوستی بوده است همچنین استاد چند ترانه نیز در مدح مولا علی (ع) خوانده اند. بسیاری نیز بیشتر حالت انتقال تجربه را دارند. نکته مشهود در همه ترانه هایشان این است که ایشان همواره ترانه ها را بسیار پر احساس و از اعماق وجودشان میخواندند مخصوصا "رمانس"های عاشقانه شان را.