نتيجه‌ي تحقيقات تيمي از منجمان دانشگاه تورنتو نشان مي‌دهد درخشندگي ابرنواخترها، آن‌طور كه پیش از این تصور مي‌شد، با هم برابر نیست.
ابرنواخترها نقش مهمي را در كيهان‌شناسي ايفا مي‌كنند. امروزه ابرنواخترها به عنوان شمع‌هاي استاندارد براي بررسي فواصل اجرام كيهاني، ابعاد هستي و انرژي تاريك به كار مي‌روند. همه‌ي اين‌ها مرهون درخشندگي برابر ابرنواخترهاست. خاصيتي كه با انجام بررسي‌هاي جديد مورد ترديد قرار گرفته است.
اين تحقيق، كه به مقايسه‌ي ابرنواخترهاي موجود در كهكشان‌هاي همسايه و ابرنواخترهاي دوردست مي‌پردازد، نشان مي‌دهد كه ابرنواخترهاي دوردست حدود ۱۲ درصد درخشان‌ترند. علت اين افزايش درخشندگي، جوان‌تر بودن ستاره‌ي مادر به هنگام انفجار و تبديل به ابرنواختر است. چرا كه ابرنواخترهاي دورتر چيزي حدود ۹ ميليارد سال پيش منفجر شده‌اند.
از آنجايي كه درخشندگي يكسان ابرنواخترها كمك بزرگي براي دانشمندان در مطالعه‌ي انرژي تاريك به شمار مي‌رود، نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه پژوهش‌هاي آتي روي انرژي تاريك با مشكلات جدي مواجه خواهد شد. زيرا فرض يكسان بودن انفجارهاي ابرنواختري ديگر صحيح نیست. البته دانشمندان مي‌توانند اثر اين تغييرات درخشندگي را در محاسبات خود وارد کنند اما اين امر چالشي پيش روي اين محققان محسوب مي‌شود.
سرپرست نگارندگان تيم تحقيقاتي دانشگاه تورنتو، «اندرو هول»(Andrew Howell)، معتقد است:"مي‌توان يك ابرنواختر را به صورت یک لامپ تصور كرد. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه ابرنواخترهاي ابتدايي، توان بيشتري از ابرنواخترهاي فعلي داشته‌اند. البته مادامي كه بتوانيم مقدار توان آنها را محاسبه كنيم، قادر خواهيم بود محاسبات خود را تصحيح نماييم. اما بررسي ماهيت انرژي تاريك مستلزم انجام تصحيحاتي فوق‌العاده دقيق است و ما هنوز نمي‌دانيم تا چه حد قادر خواهيم بود اين محاسبات را با دقت انجام دهيم."
به كمك تلسكوپ هابل، دانشمندان موفق شدند نور دورترين ابرنواختر كشف شده را دريافت نمايند. اين ابر نواختر كهSN 1997ff نام دارد باقيماندهي يك انفجار ستارهاي در حدود 10 ميليارد سال قبل است.
11-03-2007
ابرنواخترهاي دورتر درخشان‌ترند
حالت خطی
