|
انسان پرهیزگار را عطا کن
با ان که فروتن است نیکی کن انسان نیک راعطا کن لیک به یاری گنه کار مرو |
در بخت یاری دوست راستین را باز نتوان شناخت
ودر بخت برگشتگی دشمن پنهان نتواند ماند چون ادمی نیک بخت است دشمنان او غمینند چون تیره بخت گشت دوست او نیز ترکش گوید هرگز به دشمن خویش اعتماد مورز |
مراقب خویشتن باش و از او حذر کن
با او انچنان باش که گویی اینه ای جلا می دهی بدان که زنگار او تا به اخر بر جای نخواهد ماند او را نزدیک خویش جای مده تواند بود که سرنگونت سازد و جایت را بگیرد او را سمت راست خویش منشان خواهد کوشید کرسیت را از چنگت در اورد و سرانجام سخنانم را در خواهی یافت و چون در گفتار من اندیشه کنی پشیمان خواهی گشت ان کیست که بر مارگیر مارگزیده دل بسوزاند |
ان که قطران را لمس کند دستانش چسبناک گردد
ان که با گران سر هم نشینی کندهمانند او خواهد گشت بار زیاده گران را بر دوش مگیر با توانمند و توانگرتراز خویش میامیز از چه روی کوزه گلین کنار کوزه اهنی می نهی چون بر ان خورد خرد خواهدش کرد توانگر ستم می کند و چهره در هم می کشد مسکین ظلم می بیند و تضرع می کند اگر به حال او سودمند باشی از تو بهره می گیرد اگر نیازمند باشی از تو روی می گرداند اگر مالی داشته باشی با تو خواهد زیست بی هیچ پریشان خاطری کیسه ات را تهی خواهد کرد |
اگر نیازمندت باشد به زبان خواهد فریفت
به رویت خنده خواهد زدو امید خواهدت داد سخنان نیکو بر زبان خواهد راند و خواهد گفت نیازمند چه هستی در بزمهای خویش خجالت زده ات خواهد ساخت تا بدانجا که کیسه اترا دو سه بار تهی کند و در پایان کار نیز سخره ات خواهد کرد پس انگاه چون ببیندت از تو رویخواهد گرداند و بهر تو سر خواهد جنباند |
هوش دار که فریب نخوری
و در بی خردی خویش خوار نکردی چون توانمندی بخواندت سر باز زن دگر باره نکوتر خواهدت خواند از بیم انکه رانده شوی شتاب مورز و نه چندان دور شو که فراموش گردی در ان مکوش که با او الفت یابی به زبان اوریش اعتماد مکن به زیاده گویی خویش ترا می ازماید و در عین تبسم تفحص می کند |
در سراسر زندگی خویش خداوند را دوست بدار و نجات خویش را از او بخوا |
همچنان که تهیدست مایه نفرت توانگر است
توانگر چون خطا کند یارانش به حمایت او بر خیزند تیره روز چون فرو افتد یارانش اورا وا می نعند توانگر چون بلغزد بسیاری در اغوشش گیرند |
چون یاوه گویداورا محق می شمارند
تیره روز چون بلغزد نکوهش می شنود چون سخنان معقول گود او را جایی نمی دهند توانگر چون سخن گویدهمگان خاموشی می گزینند و گفتار او را تاابرها بر می اورند تهیدست چون سخن گوی گویند این کیست و چون به مانعی بر خورد بر زمینش می افکنند |
توانگری انگاه نکوست که از گناه عاری باشد
تهیدستی انگاه ناپسند است که با سخنان کفر امیز امیخته باشد |
| اکنون ساعت 04:44 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)