طنین آمدنت
چون ترنم بال پروانه هاست
نرم و سبکبال می آیی
و از فصل خاطره هایم عبور می کنی
و پولکانی از جنس نور
بر سر در باغ دلم ریسه می بندی
همیشه عابر فصل خاطره هایم باش
تا زندگی ام را چراغانی کنی ...

همه ی تفاوت ما این است :
تو
به خاطر نمی آوری
من
از خاطر نمی برم ...

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم
خداحافظ ولی هرگز نخواهی رفت از یادم
خداحافظ و این یعنی در اندوه تو می میرم
در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم
و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برق نا امیدی بر سرم یک ریز می بارد
چگونه بگذرم از تو و از دلبستگی هایم
چگونه میروی با اینکه می دانی که تنهایم
خداحافظ تو ای بانوی شب های غزل خوانی
خداحافظ به پایان آمد این دیدار پنهانی
خداحافظ بدو ن تو گمان کردی که می مانم ؟
خداحافظ بدون من یقین دارم که می مانی
{پپوله}{پپوله}{پپوله}{پپوله}{پپوله}

عاشقانه بودن تنها داشتن یک یار زمینی نیست،
عاشق ترین را خدا باید نامید ...
که تنهاست اما عاشق همه ی بنده هایش...

زندگی شهد گل است
که زنبور زمان آنرا می مکد
هر چه که باقی میماند
عسل

خاطره

است

مثل باران های بی اجازه
وقت و بی وقت
در هوایم پراکنده ای
و من بی هوا
ناگهان خیسم از تو

چه زخم هایی بردلم خورد؛
تا یــــاد گرفـــتم…
که هیــچ نـــــوازشی،
بـــــــــی درد نیست

این بار هم که
تاول پاهایم خشک شود
دوباره عاشقت می شوم
دوباره راه می افتم
دوباره گم می شوم
هر طور شده این راه را تا آخر می روم...

کیکاووس یاکیده

بیــا آخـــر ایــن کوچه ادامه بدهیـــم عشــق بازیـمان را

هیچ کس نیست

جُــز مــن و تــو و خـــدایے

که عاشق ایــن عشـــق بازے هاے دزدکیست

ایـــن بـــار شیــطان را گــول خـواهیــم زد

آخــر ِ ایـــن کوچه بهشـــت من و توست