[فرگل]

هي عنكبوت غم، نتن بهر من تار غصه
كه پروانه ي دل من بالاتر از تو به سوي اوج پرواز مي كند
خيالت را خوش نساز كه نسيم و بادي پروانه ام را به تار تو سپارد
چرا كه آن روز باشد لحظه ي افتادن تو
كه آتش شوق پرواز من به سوي اوج، خواهد سوزاند دام پوشالي تو را
نتن بهر من تار غصه...
كه پروانه ي من به اوج فكر مي كند
آري،نقطه ي اوج
كه بي تاب است پروانه ام براي نشستن بر دستان مهربانش
تا خاكستر شود از گرماي عشق و مهربانيش
خداي مهربانم دوستت دارم
پروانه ي دلم به شوق تو به سوي تو مي آيد