[sharareh1]

کيفيت به شدت ضعيف فيلم تازه ميلاني موجب آن شد که نمايش اين فيلم در سالن رسانه ها، با انتقاد شديد منتقدان روبه رو شود.

تهمينه ميلاني که سالها پيش از اين و با دستياري کيميايي در «خط قرمز» فعاليت حرفه اي سينمايي خود را آغاز کرده بود در هيچ زمينه اي که با کيميايي شباهت نداشته باشد، در يک زمينه به شدت شبيه کيميايي است و آن هم اينکه هر دوي اين فيلمسازان مدتها است که به پايان عمر هنري خود رسيده اند اما همچنان سعي مي کنند بر ايده هاي مستعمل خود جامه اي جديد پوشانده و آنها را به عنوان آثار سينمايي روز به مخاطب عرضه کنند.
اما بازار داغ رقابت ميان فيلمسازان مختلف موجب شده است که حتي کم سوادترين مخاطبان سينماي ايران نيز دست کيميايي، ميلاني و آدمهايي شبيه به آنها را خوانده و به همين دليل آمار فروش فيلمهاي آنها افت نازلي داشته باشد.
ميلاني که سال گذشته و پس از مدتها توانست فيلم توقيفي «تسويه حساب» را که پر شده بود از هرزه نگاري هاي غيراخلاقي اکران کند سال جاري را با ساخت درامي ديگر آغاز کرد؛ درامي که در ابتدا «پرنسيب» نام داشت، بعد «اصولگرا» ناميده شده و در نهايت با عنوان «يکي از ما دو نفر» به جشنواره آمد.
اولين نمايش «يکي از ما دو نفر» در سينماي رسانه ها انتقاد شديد کارشناسان سينمايي را به دنبال داشت و اغلب آنها از اين مساله سخن مي گفتند که اين بدترين فيلم کارنامه هنري ميلاني است، فيلمي که به مراتب ضعيفتر از آثاري مثل «زن زيادي» و «تسويه حساب» است و اصلا اينکه کسي مانند ميلاني که سالها تجربه در عرصه کارگرداني دارد آن را ساخته به شدت عجيب به نظر مي رسد.

نخستين نقطه ضعف فيلم داستان بدون منطق فيلم است که ارتباط به وجود آمده ميان دو آرشيتکت جوان را به نمايش مي گذارد؛ يکي از اين دو آرشيتکت، مرد جواني است که به نظر نمي رسد بيش از 35 سال سن داشته باشد اما با همين سن کم نه تنها يک شرکت بزرگ معماري را اداره مي کند بلکه يک خودروي گرانقيمت هم زيرپايش بوده و در يکي از بهترين نقاط ايران زندگي مي کند. اينکه اين مهندس جوان اين همه ثروت را از کجا به دست آورده سوالي است که در تمام طول فيلم ذهن را به خود مشغول مي کند اما دريغ از يافتن پاسخ!
جالب اينجاست شرکتي که اين مرد جوان در آن کار مي کند، نه فقط دکور زيبايي دارد بلکه کارمنداني خوش تيپ و خوش لباس هم در آن حضور دارند که مرتبا با کت و شلوارهاي مارک دار در شرکت قدم زده و درباره موضوعاتي غيرمرتبط با کار گپ مي زنند. تنها نشانه مهندس بودن اين کارمندان هم نقشه هاي لوله شده اي است که زير بغل آنها قرار دارد.
نمايش «يکي از ما دو نفر» در سينماي رسانه ها انتقاد شديد کارشناسان سينمايي را به دنبال داشت و اغلب از اين مساله سخن مي گفتند که اين بدترين فيلم کارنامه هنري ميلاني است، فيلمي که به مراتب ضعيفتر از آثاري مثل «زن زيادي» و «تسويه حساب» است و اصلا اينکه کسي مانند ميلاني که سالها تجربه در عرصه کارگرداني دارد آن را ساخته به شدت عجيب به نظر مي رسد.
ايفاي نقش يکي از اين مهندسان توسط پيام صالحي انجام شده است يعني خواننده گروه آريان که نه فقط در عرصه موسيقي آدم متوسطي است بلکه با بازي در «يکي از ما دو نفر» نشان داده که در عرصه سينما هم حرفي براي گفتن ندارد و صرفا به خاطر چهره متفاوتش است که به کار دعوت شده! دانيال عبادي يکي ديگر از کارمندان شرکت است؛ عبادي هيچ گاه بازيگر خوبي نبوده و در اين فيلم هم جز خنده هاي تصنعي چيز ديگري از او نمي بينيم، خنده دار اينجاست که عبادي حتي نمي تواند به درستي در جلوي دوربين راه برود و يا دستهايش را حرکت دهد.

بازي خواهرزاده تهمينه ميلاني يعني السا فيروزآذر در نقش اصلي زن فيلم هم به شدت ضعيف است؛ متاسفانه فيروزآذر که در «تسويه حساب» هم حضور داشت اصلا اين قابليت را نداشته که يک نقش اصلي به او سپرده شود و اين مساله نه برآمده از کيفيت پايين بازي وي که حتي از عدم توانايي وي در اداي درست ديالوگ هم مشهود است. در ميان بازيگران فيلم شايد تنها بهرام رادان باشد که توانسته تا حدودي حق مطلب را ادا کند ولي وقتي حتي خودِ ميلاني هم نمي دانسته بنا است چه قصه اي براي مخاطب روايت شده و از اين داستان، چه نتيجه اي گرفته شود، بهرام رادان که سهل است حتي «برت لنکستر» و «چارلز برانسون» هم نمي توانند به فيلم کمک کنند.
روايت «يکي از ما دو نفر» در بخش عمده آن، رها شده و بي حساب و کتاب است يعني مخاطب هيچ گاه نمي تواند دليل اصلي وقوع اتفاقات فيلم را بفهمد و صرفا شنونده ديالوگهايي است که در بعضي جاها کميک هستند، بعضي جاها فيلسوفانه-البته فيلسوفانه به سبک ميلاني- و برخي جاها مثلا تراژدي. بدتر از همه اينکه لحن فمينيستي فيلم نيز به مانند تمام کارهاي ميلاني در اين اثر هم وجود دارد و براي تمام کج رفتاريهاي شخصيت اول زن داستان توجيهي تراشيده شده اما مرد داستان، ماهيتي اهريمني دارد.
ميلاني طي پنج سال اخير بدجوري به تکرار افتاده و اوضاع نامساعد «يکي از ما دو نفر» ناظر به همين وضعيت است، متاسفانه ميلاني در يکي دو سال اخير هيچ گاه به انتقادات اهالي رسانه توجهي نشان نداده و اين امر مصداق بارز افتادن ميلاني به چاهي است که خودش آن را حفر کرده است. شک نکنيد که «يکي از ما دو نفر» در اکران عمومي هم شکست سختي را متحمل خواهد شد اما آيا ميلاني بالاخره خواهد توانست تغييري در مسير فيلمسازي خود به وجود آورد يا خير!