در سکوتِ مزرعه، سَرِ پیچ.
رهگذرزیر لب گفت کیکاش
مترسک دل داشت..!!
تا بجایِ کُلاهِ پاره
دل او به یغما می بُردم...
وکلاغِ پیر خلوت را شکست: کی فریاد آشیانم را بردند...
و مترسک ،خسته
با بغضی ژرف
از خودش پرسید : راستی من کیستم !؟ ...
__________________
. . . . .
|