[behnam5555]

وفایی

میرزا عبد الرحیم فرزند ملا غفور فرزند ملا نصر الله،متخلص به "وفایی" به سال 1884 در شهر مهاباد چشم به جهان گشود . از همان کودکی در حجره ی یکی از مساجد مهاباد به تحصیل علوم دینی می پردازد ظاهرا وفایی تا اتمام تحصیلاتش در مهاباد مانده و بر رسم پیشینان و دوستانش به شهر و روستاهای کردستان برای کسب علم به سفر پرداخته است.

در دوران تحصیلش بیشتر اوقاتش را با سرودن شعر به سر برده است . در همان دوران جوانی شعر های وفایی نقل هر محفلی بوده اند . آوازه ی اشعار وفایی به گوش شیخ عبیدالله نهری می رسد .شیخ ،وفایی را دعوت و با وی ملاقات می کند .وفایی شیفته ی شخصیت والا و بلند شیخ می شود و شیخ هم از مصاحبت با وفای لذت می برد و ار وی می خواهد که نزد وی بماند و به امور شیخ رسیدگی کند ،وفایی هم بدون درنگ می پذیرد .

از ویژگی های شخصیتی وفایی ،علاقه بی حدش به زیارت خانه ی خداست .در آن روزگار که می بایست با پای پیاده به سفر طولانی و پر خاطره حج رفت ،وفایی سه بار به حج می رود .

در طول زندیگش مدام به سفرپرداخته و شهرهای مختلف مانند سنندج و سلیمانه و حکاری (موطن شیخ عبیدالله)و به روایتی استانبول و بغداد و بسیاری از شهرهای دیگر را گشته است .

وفایی در آخرین سفر زیارت خانه ی خدا در راه برگشت در ریگزارهتی حجاز جان به جان آفرین تسلیم می کند و همانجا به خاک سپرده می شود . نکته ی دیگر که قابل ذکر است اشعار فارسی وفایی است بسیاری از اشعار وفایی به زبان فارسی است هرچند با اشعار کردی اش قابل مقایسه نیست،ولی به حق از تسلط وفایی بر ادبیات فارسی و نیز عمق درک و فهم وفایی نسبت به مفاهیم عرفانی حکایت می کند . مناجات های وفایی به زبان فارسی بسیار جذاب و ستودنی است .معانی بدیعی که افریده بیانگر تسلط وی بر زبان و ادبیات فارسی است .علی رغم اشعار نغز و پرمایه ای که وفایی به زبان فارسی سروده ،متاسفانه در تاریخ ادبیات فارسی هیچ نامی از وفایی و امثال وی دیده نمی شود که به حق جای تاسف است .

شعری از وفایی


ئه‌رێ ئه‌ی به‌ زولف و روخسار، سه‌نه‌می چین، ماهتابم
ده‌مه‌که‌‌و خه‌نده‌که‌ی نیگاهت نه‌مه‌ک و مه‌ززه‌ی شه‌رابم

من له‌ به‌ر نیگاهت بمرم تۆ سه‌ری غه‌مزه‌که‌ی جه‌للا بم
بڵێ پێم گوله‌که‌ی به‌هاری له‌ تۆ تا به‌ که‌ی جودا بم؟

وه‌ره‌وه‌ به‌ شه‌ره‌تی جاران رۆژێ سه‌د جارت فیدا بم
له‌ وێرانه‌ی دڵی شێواوم شین و واوه‌یلایه‌ و رۆرۆ

ئاورێک به‌ربۆته‌ هه‌ناوم دێته‌ ده‌ر له‌ هه‌ناسه‌م بۆسۆ
بووم به‌ ئه‌فسانه‌ی وڵاتان شار به‌ شار ماڵ به‌ ماڵ کۆ به‌ کۆ

خاڵی چاوت گۆشه‌ی ئه‌برۆ دوو دینیان کردم له‌ سه‌ر تۆ
یا بمکه‌ پیری مه‌یخانه‌ یا مریدی خانه‌قا بم

روحه‌که‌م رووی خۆت بنوێنه‌ تا به‌ که‌ی کوشته‌ی نازت بم
ده‌مه‌که‌ت وه‌ ته‌که‌للوم بێنه‌ تا نه‌مردووم هه‌مرازت بم

جارێک به‌ که‌ره‌م بمدوێنه‌ به‌ فیدای ده‌نگ و ئاوازت بم
مه‌یلی ئه‌برۆی تۆ قه‌ت نانێم غه‌مزه‌ده‌ی چاوه‌که‌ی بازت بم

من که‌ هاتووم قیبله‌م گۆری یا خوا کافر بێ جه‌للا بم
ئاشقی وا ده‌بێ به‌ هه‌مووده‌م چاو پڕ ئاو دڵ بڕاو و مه‌حزون

پێی هه‌وای بشکێ پێی نه‌مێنێ غه‌یری هۆ له‌ ده‌رون و بیرون
خاکی رێی دولبه‌ری بێرانه سورمه‌یه‌ بۆ چاوی پڕ خون

سه‌گه‌که‌ی رێبازی له‌یلێ وه‌ره‌ سه‌ر دوو چاوی مه‌جنون
دونیام ئه‌و رۆژه‌ لێ روونه‌ خاکی به‌ر پێی ئاشنا بم