[رزیتا]

امروز اول صبح با زنگ تلفن از خواب پریدم
خواهرم پشت خط خیلی سعی کرد آروم و راحت جلوه کنه
ولی خیلی زود بغضش ترکیدو موضوع رو بهم گفت
خدا میدونه چی به سرم اومد، طوری که هنوز سر دردم شدیده

خواهر زادم مریم ده سالشه "همون که پویان اسمشو نمیتونست درست تلفظ کنه
و بهش میگفت مَمَم ولی الان دیگه راحت میگه مریم"

طفلک دیشب یه آیینه ی بزرگ میفته رو پاش و تاندن پاش قطع میشه
چیزی به من نگفتن تا امروز صبح "مثلا رعایت حالمو میکنن
که باز کمردرد نیاد سراغم، اونم به این دلیل بهم خبر دادن که
تو عالم بیهوشی خاله "منو" و پویانو صدا میزده

نمی دونم چطوری آماده شدم و پویانو آماده کردم و رفتم، فقط میدونم چند خیابونو
هی دور خودم میچرخیدم، مسیری رو که هر روز تردد میکنم فراموش کرده بودم
نمیتونستم راهمو پیدا کنم، حدود 45 دقیقه سرگردان بودم تا راهو پیدا کردم
بعدشم اشتباهی در یه بیمارستان دیگه پارک کردم و حدود 20 دقیقه با این وروجک
پیاده راه رفتم تا به بیمارستان رسیدم

"هیچوقت اینجوری گیج و منگ نبودم، تو هر شرایطی به قول معروف شش دانگ
حواسم هست اما فکر کنم چون امروز از خواب پریدم اینجوری شده بودم"
تازه دم در بیمارستان هم کلی معطل موندم یکی بیاد درو باز کنه تا اینکه
متوجه شدم ای داد بیداد از درب بغلی تردد میکنن
"حوصله گذاشتن شکلک ندارم خودتون بخندید"

خلاصه خدا کنه برا کسی پیشامد بد پیش نیاد خصوصا بچه
عملش پس فردا مشخص میشه که موفقیت آمیز بوده یا نه
امیدوارم موفقیت آمیز بوده باشه و به عمل دوم نکشه

از همه مهمتر امروز روز معلم بود و من همیشه از قبل یه برنامه ریزی برا مامانم داشتم
و اولین نفری بودم که بهش تبریک میگفتم، اما امروز به کلی همه چیرو فراموش کردم
و دلیل دیگه ای که باعث شد فراموش کنم این بود که پگاه از صبح زود رفته بود اردو
دیر خسته و کوفته اومدو زود خوابید وگرنه با تبریک و کادو پگاه برای معلماش
هیچوقت مامانو فراموش نمیکردم، تازه با خوندن پست محمد یادم اومد "تشکر میکنم"
و همون موقع سریع گرچه دیر بود ولی یه پیام تبریک همراه با
عذرخواهی برای مامان ارسال کردم