لورل و هاردی و آخرین عکس این زوج هنری laurel hardy

[دانه کولانه]

لورل و هاردی و آخرین عکس این زوج هنری laurel hardy


سایت خبری ایران: طي يك قرني كه از شكل گيري سينما، به عنوان مهم ترين پديده صنعت سرگرمي و به پندار منتقدان «كارخانه روياسازي» مي گذرد، ستارگان سينما جايگاه مشخصي را در ناخودآگاه جمعي مخاطبان خود به دست آورده اند. به گزارش سرویس فرهنگ و هنر سایت خبری ایران(www.IranNewsAgency.com)، در اين ميان كمدين ها، علاوه بر ذهن و روان به قلب مخاطبان سينما نيز راه يافته اند؛ مخاطباني كه با تماشاي آثار آن ها حتي براي لحظاتي كوتاه، فارغ از مشكلات و مسائل بي پايان جهان تلخ واقعيات، از ته دل مي خندند و به اين شكل، از كنار تلخي ها آسان تر مي گذرند و مگر كاركرد كمدي (در مقابل تراژدي) جز اين است؟
در اين ميان از بين نام هاي بزرگي چون «چارلي چاپلين»، «باستر كيتن»، «هارولد لويد»، «برادران ماركس»، «باب هوپ»، «جري لوئيس» و امروزي ترها از جمله «رابين ويليامز» و «جيم كري»، نام «لورل و هاردي» -اين محبوب ترين زوج تاريخ سينما- بسيار پرآوازه است.

عکس مربوط به 1956 می باشد
«لورل و هاردي» معروف ترين و سرشناس ترين زوج كمدي در تاريخ سينما به شمار مي آيند. اين دو، نيمه اول قرن بيستم، در ده ها فيلم صامت و غيرصامت كمدي حضور يافتند.
«آرتور استنلي جفرسون» كه بعدها به «استن لورل» شهرت يافت، ١٦ ژوئن سال ١٨٩٠ در «لنكاشاير» انگليس به دنيا آمد. در ١٦ سالگي فعاليت هاي هنري خود را، با حضور در تئاتر «گلاسكو»ي اسكاتلند آغاز كرد. وي از همان ابتدا، در نقش هاي كميك در كنار كمدين هاي سرشناس حضور يافت و به تدريج نقش هاي مكمل را به دست آورد؛ در نهايت نيز نام خود را، به عنوان كمديني جوان و بااستعداد سر زبان ها انداخت. او سال ١٩١٢ به آمريكا مهاجرت كرد و از آن جا كه نام «استنلي جفرسون» براي پوسترهاي تئاتر و سينما كمي طولاني به نظر مي رسيد، تصميم گرفت نام «استن لورل» را به عنوان نام هنري خود برگزيند. وي سال ١٩١٧ براي اولين بار، در يك فيلم سينمايي حضور يافت.
«لورل» به تدريج مورد توجه «هال روچ»، تهيه كننده سرشناس شركت يونيورسال قرار گرفت. اگرچه در آن زمان وي فاقد جذابيت هاي سينمايي كمدين هايي چون «چارلي چاپلين»، «هارولد لويد» و «باستر كيتن» بود، اما به تدريج توانايي حيرت آورش در پانتوميم مورد توجه تماشاگران سينما قرار گرفت.
«نورول هاردي» نيز ١٨ ژانويه ١٨٩٢ در «هارلم» ايالت «جورجيا»ي آمريكا به دنيا آمد. هنگامي كه تنها يك سال بيشتر نداشت، پدرش درگذشت. مادر وي كه يك مدير سرشناس هتل بود، به تنهايي سرپرستي هاردي و ٤ خواهر و برادرش را برعهده گرفت. در دوره كودكي و نوجواني «هاردي» موجب نگراني مادرش بود، چرا كه به تحصيلات علاقه اي نداشت و از مدرسه فرار مي كرد. به تدريج مادرش متوجه استعداد وي در زمينه موسيقي و خوانندگي شد و او را به مدرسه موسيقي فرستاد. سال ١٩١٠ اولين سالن سينما در شهر «نيلج ويل»، محل سكونت خانواده هاردي افتتاح شد.
«نورول» كه به ياد پدرش نام «اوليور» را برگزيده بود، به عنوان آپاراتچي، متصدي بليت و در نهايت مدير سالن سينما مشغول به كار شد. بعدها او به يكي از دوستانش گفت كه تصور مي كند از بسياري از بازيگران آن زمان، با استعدادتر است. دوستش نيز به وي پيشنهاد كرد تا بخت خود را در عرصه بازيگري بيازمايد. به اين ترتيب «اوليور هاردي» به عنوان بازيگري جوان، راهي هاليوود شد. وي سال ١٩١٤ در اولين فيلم سينمايي خود ظاهر شد و پيش از آشنايي با «لورل» در بيش از ٢٥٠ فيلم صامت كوتاه حضور يافت. از اين تعداد، ١٥٠ فيلم در يك حادثه آتش سوزي در استوديويي در هاليوود سوخت و براي هميشه نابود شد.
به نوشته گاردين، «لورل و هاردي» براي اولين بار سال ١٩٢١، در فيلم «سگ خوشبخت» در كنار يكديگر ظاهر شدند. هرچند هنوز تا شكل گرفتن معروف ترين زوج تاريخ سينما، سال ها زمان لازم بود. سال ١٩٢٧ بود كه «هال روچ» تصميم گرفت اين دو كمدين بااستعداد اما نه چندان سرشناس را، به عنوان يك زوج كمدي در كنار يكديگر به خدمت بگيرد.
«دومين صد سال» به تهيه كنندگي «هال روچ»، اولين كار اين زوج سينمايي بود كه از آن پس با نام هاي «استن» و «اولي» خوانده مي شدند. طي سال هاي بعد و با ورود صدا به سينما، فعاليت هاي بسياري از بازيگران سرشناس سينماي صامت به پايان رسيد، در حالي كه «لورل و هاردي» موفق تر از دوره سينماي صامت، به درخشش خود ادامه مي دادند. لهجه انگليسي «لورل» و جنوبي «هاردي» و توانايي خوانندگي اين دو، آنان را نزد تماشاگران سينما بسيار محبوب كرده بود.
علاوه بر اين لورل و هاردي به شكل بسيار ماهرانه اي، طنز كلامي را با شوخي هاي بصري درآميختند كه موجب موفقيت بيشتر آنان شد. فيلم هاي سينمايي آنان در دهه ١٩٣٠ از موفق ترين آثار كمدي تاريخ سينما محسوب مي شود و هنوز شبكه هاي پرشمار تلويزيوني در سراسر جهان، اين آثار را در ساعات پربيننده خود پخش مي كنند. اولين فيلم سينمايي رنگي آن ها درسال ١٩٣٠ «آواز غيرمنتظره» نام داشت كه نگاتيوهاي آن بعدها از بين رفت و اكنون تنها دقايقي از آن، باقي مانده است. سال ١٩٣٢ فيلم كوتاه «جعبه موسيقي» با حضور «لورل و هاردي» برنده اسكار بهترين فيلم كوتاه شد. با بالا گرفتن محبوبيت اين دو، «هال روچ» بسياري از پروژه هاي سينمايي خود را لغو كرد، تا تمام وقت خود را به تهيه كمدي هاي جاودانه محبوب ترين زوج تاريخ سينما اختصاص دهد.
طنز لورل و هاردي به طور عمده طنز بصري محسوب مي شود، البته بر مبناي شخصيت پردازي در موقعيت هاي كميك (كمدي موقعيت). ديالوگ هاي لورل و هاردي ماهيت پيچيده اي دارد و از ويژگي هاي منحصر به فرد اين زوج كمدين مي باشد. شخصيت و رابطه بسيار نزديك و در عين حال پراصطكاك آن ها باعث مي شد تا آنان، از انجام ساده ترين كارها در سكانس هاي مختلف باز بمانند. كمدي لورل و هاردي حول محور وقايعي شكل مي گيرد كه طي آن ها يك ايده ساده، مبناي شوخي هاي بصري بي پايان است. هاردي چهره اي جدي داشت و نهايت تلاش خود را به كار مي گرفت، تا تشخص خود را حفظ كند. اگرچه وي به شكلي باورنكردني ساده دل و احساساتي بود. از آن سو «لورل» برخلاف چهره ساده لوح و پز ابلهانه اي كه به خود مي گرفت، در موقعيت هاي مختلف با رندي خاصي، سعي در حفظ منافع خود و دور زدن همراه چاق و ساده دلش داشت، در حالي كه بدون همراهي او حتي از انجام كوچك ترين كارها هم عاجز بود.
در مواردي كمدي لورل و هاردي حتي جنبه سورئال نيز مي يافت. به عنوان مثال در صحنه اي از يك فيلم به نظر مي رسد لورل پيپ خود را با شست دستش كه از مشت بسته او بيرون آمده، روشن مي كند. انگار كه از انتهاي شست دست او، شعله آتش بيرون مي آيد، در حالي كه وي با خونسردي به چاق كردن پيپ خود مشغول است. هاردي كه با ديدن اين صحنه بهت زده شده است، تلاش مي كند كار لورل را تكرار كند. بعد از بارها تكرار، وي موفق مي شود اين كار را انجام دهد . اما در حالي كه از اين بابت بسيار هيجان زده است درمي يابد كه شست دستش به واقع آتش گرفته است و فريادي از درد برمي آورد.
لورل و هاردي ايفاگر نقش زوجي به شدت ساده لوح،بازيگوش فوق العاده خوش بين و به نحوي باورنكردني معصوم و پاك دل بودند. آن ها كودكاني بودند كه در جهان خشن و بي رحم بزرگ ترها گرفتار شده بودند، دو كودك معصومي كه سر و كارشان هميشه با مردمي متكبر، خودخواه، عصباني، سلطه جو، از خودراضي و بداخلاق بود. اما آن ها با هم و در كنار هم، با خنده با دنياي بي رحم و بي عاطفه پيرامون خود روبه رو مي شدند. فارغ از اين كه زندگي در اين دنيا چه عواقب فاجعه باري براي آن ها دارد.
آن چه آن ها را به سلامت از دل وقايع تلخ و ناگوار عبور مي داد، دوستي بي ريا و عميق شان بود. لورل و هاردي در زندگي واقعي و پشت صحنه فيلم هاي خود نيز چنين رابطه اي با يكديگر داشتند. با ظهور تلويزيون اين دو به ارائه آثاري به يادماندني براي اين رسانه نوپا كه در آن زمان، رقيب جدي سينما تلقي مي شد، پرداختند. اگرچه مشكلات و بيماري هاي جسمي، آرام آرام به دوران فعاليت حرفه اي اين دو پايان داد. سال ١٩٥٦ پزشكان به هاردي هشدار دادند كه چنان چه وزن خود را كاهش ندهد، با مشكلات جدي قلبي مواجه خواهد شد. وي با تلاش بسيار، توانست ٥٠ كيلوگرم وزن بدن خود را بكاهد. هرچند كاهش وزن سريع، خود بلاي جان او شد. پس از چند بار سكته مغزي، «اوليور هاردي» ٧ آگوست سال ١٩٥٧ درگذشت.
هاردي هنگام مرگ تنها ١٣٨ پاوند (حدود ٦٣ كيلوگرم) وزن داشت. لورل كه به شدت از مرگ همراه هميشگي خود افسرده شده بود، در مراسم تشييع جنازه هاردي حضور نيافت و در پاسخ به سوال ديگران در اين باره مي گفت: «اولي من را درك مي كند.» اين در حالي بود كه «لورل» در آن زمان، خود از ناراحتي قلبي رنج مي برد. پس از مرگ «هاردي»، استن لورل ديگر حاضر نشد مقابل دوربين قرار گيرد و از سينما و تلويزيون كناره گيري كرد. ٨ سال پس از مرگ هاردي، لورل نيز در سانتامونيكا درگذشت.
" ٣ سال پس از مرگ «هاردي» آكادمي علوم و هنرهاي تصويري آمريكا، در اقدامي كه به نوعي تقدير از اين زوج هنرمند بود، لورل را به مراسم اسكار دعوت كرد تا از وي به پاس يك عمر خدمات و تلاش هاي او براي ارتقاي سينماي كمدي سپاسگزاري كند. اما لورل كه پس از مرگ همراه هميشگي اش در مجامع عمومي حاضر نمي شد، در مراسم اسكار نيز حضور نيافت.
" از مجموع ١٠٦ فيلم مشترك لورل و هاردي، ١٠٣ فيلم باقي مانده است كه بارها از شبكه هاي تلويزيوني پخش شده است و هنوز هم در برخي سالن هاي سينما به نمايش درمي آيد.
" معروف ترين جمله در فيلم هاي اين زوج، جمله اي بود كه بارها از سوي هاردي به لورل گفته مي شد: «باز هم يك گندكاري ديگه به بار آوردي؟»
" در شهرهاي زادگاه لورل و هاردي، دو موزه به ياد آن ها احداث شده است.
" سال ٢٠٠٦ شبكه تلويزيوني B.B.C براي اولين بار، فيلم مستندي را پخش كرد كه در آن لورل در كنار آرامگاه هاردي ديده مي شد.
" سال ٢٠٠٥ براساس يك نظرسنجي گسترده رسانه اي، لورل و هاردي به عنوان محبوب ترين زوج تاريخ سينما برگزيده شدند.