مديتيشن

[دانه کولانه]

مديتيشن
مديتيشن راهی برای زدودن دردهاي روحی - جسمی

تمرين مراقبه (مديتيشن) در زندگي

مراقبه (مديتيشنmeditation) در اصل روشي است كه سراسر زندگي فرد را تحت‌الشعاع قرار مي‌ دهد و موجب مي‌ شود تا زندگاني فرد از موهبت بي‌همتاي آن سرشار و مملو گردد. استفاده مداوم از مراقبه، پويايي خاصي در فرد ايجاد مي‌ كند و به وي اين امكان را مي‌ دهد تا از تمامي نيروهاي دروني و بيروني خود استفاده نمايد و به يك فرد خلاق و سازنده، با ظرفيت هاي پايان ناپذير و داراي انرژي جسمي و رواني خاص تبديل گردد كه باعث مي ‌شود تا سلامتي و تندرستي در وجودش لبريز شود. از انفاس خوش آن، ديگران هم بهره مي‌ گيرند.
آشنايي با مراقبه و به كارگيري روش هاي آن براي هر شخصي مي‌ تواند نقطه عطف و سكوي پرتابي باشد، به سوي كمال و وصل به ذات احديت و سرچشمه نامحدود هستي. چرا كه به فرد كمك مي ‌كند تا به فردي سرشار از اميد و پابندگي تبديل شود و در اوج سلامت جسمي و روحي قرار گرفته و پيروزي و كاميابي را در آغوش گيرد.

آثار زيستي مراقبه

تحقيقات گسترده‌اي در رابطه با اثرات زيستي و فيزيولوژيك مراقبه در بدن انجام گرفته است و مدارك روشني وجود دارد كه نشان مي ‌دهد، رابطه مشخصي بين مراقبه و پاسخ هاي فيزيولوژيك بدني وجود دارد.
مهم ‌ترين تأثير مراقبه، آرام شدن نسبي متابوليسم بدن، كم شدن نسبي مصرف اكسيژن و كم شدن توليد دي ‌اكسيد كربن است. اين كاهش ها به دليل آرام شدن نسبي متابوليسم است، نه تنفس آرام تر يا كم‌عمق‌تر شدن آن.
در حالت مراقبه ضربان قلب هم كاهش مي‌ يابد و به طور متوسطه به سه ضربه در دقيقه مي‌ رسد.
همچنين با توجه به كاهش نسبت و ميزان تنفس در مدت مراقبه، غلظت اسيد لاكتيك خون نيز سريعا كاهش نشان مي ‌دهد. سطح اسيد لاكتيك خون بستگي به نگراني و تنفس دارد و سطح پايين آن در موردهاي تحت آزمايش در طول مدت مراقبه، به احتمال قوي به حالت آرامش فرد مراقبه كننده بستگي دارد.
نتايج تحقيقات نشان داده كه مقاومت پوست در طول مدت مراقبه افزايش مي ‌يابد. در حالي كه در حالت تنش و نگراني، مقاومت پوست بسيار پايين مي ‌آيد.
الگوي امواج مغزي در طول مدت مراقبه تغييراتي را نشان مي ‌دهد، به طوري كه طول موج آلفا (Alpha) معمولا افزايش مي‌ يابد. امواج آلفا، امواج بسيار مهمي هستند با دامنه فركانس 8 تا 12(هرتز) كه با نوعي هوشياري و خودآگاهي، به درون معطوف مي شوند و تغييرات فيزيولوژيكي مهمي در بدن ايجاد مي كنند مانند: آرامش ملايم، آموزش برتر، تفكرات مثبت، هيپنوتيزم، مديتيشن تمركز و يادگيري و... .
علت و چگونگي بروز اين تغييرات هنوز در دست مطالعه و تحقيق است.

آثار روان شناختي مراقبه

نتايج تحقيقات در اين زمينه نشان مي ‌دهد افرادي كه تكنيك هاي مراقبه را تمرين مي ‌كنند، سلامت رواني بيشتري دارند، مقاومت بيشتري در برابر استرس ها نشان مي ‌دهند، سطح اضطراب در آنها عمدتاً پايين است و در شرايط بحراني، نگراني و ناراحتي متناسبي نشان مي‌ دهند. انواع بيماري هاي رواني و به ويژه اختلالات روان تني شيوع كمتري در آنها دارد و در مواردي نيز با شروع تمرينات مراقبه، علائم بهبودي در اين اختلالات ديده مي شود.
اين افراد كم كم عزت نفس و اعتماد به نفس بيشتري نسبت به گذشته پيدا مي ‌كنند. توان پيگيري بيشتري در اهداف خود نشان مي‌دهند. پرانرژي‌ تر هستند و احساس رضايت و خرسندي بيشتر و عميق‌تري نسبت به گذشته دارند.
به طور كلي يافته‌هاي پژوهشي نشان مي‌ دهد كه تمرين منظم مراقبه، ظاهرا بر رشد روان شناختي فرد اثر مثبت دارد.
تقويت اراده، قدرت، حافظه و كاهش تنش ها و استرس ها از نتايج اساسي اين تمرينات است.

مراقبه و روان درماني

با توجه به تغييرات فيزيولوژيك و روان شناختي ناشي از تمرينات مراقبه ، به عنوان يك وسيله درمان براي بيماران مبتلا به مشكلات روحي مي ‌توان از آن سود جست. از آنجا كه اكثر اختلالات روان نژندي neurosis ( اختلال رواني) مثل اضطراب، حاصل عدم آرامش فرد و ناتواني او در كنترل شرايط زندگي و در نتيجه شرايط روحي و فكري خود است، اين تمرينات با تاثيري كه روي حس كنترل و تسلط ورزي افراد مي ‌گذارند، درمان او را تسريع مي‌ كنند.
با انجام اين تمرينات كه نتيجه اساسي آن افزايش آگاهي فرد است، فرد درك كامل تري از خود و پيرامون خود به دست مي ‌آورد. اين شناخت او را در شناخت بهتر مشكلات خود و حل آنها ياري مي‌ دهد و فرد بصيرت و بينش لازم را به دست مي ‌آورد.
از اين رو نتايج پژوهش هايي كه بر كاربرد اين روش در درمان ناراحتي هاي روحي متمركز بوده‌اند، حداقل در مورد اختلالاتي چون انواع اضطراب ، يأس ها و نااميدي‌ها و اختلالات روان تني اميدبخش بوده‌اند.