عبد الله بیگ پسرمحمد شفیع بیگ یکی از خانهای هورامان تخت بوده که در ادب هورامی اهتمام تام داشته و شعر هورامی نیکو می سرود .
درواقعه سال 1310هجری شمسی که رضا شاه اقدام به دستگیری عده زیادی از سران مناطق کرد نشین نمود ، عبدالله هم دستگیر شد و در اصفهان به مدت 10 سال زندانی شد ؛ آنجا بود که بیشتر اشعارش را به تحریر گذاشت .
عبدالله سه سال پس از آزادی از زندان(1323ه.ش) در سن 67 سالگی وفات کرد.
یاران ، هامسه ران ، ئیمشه و خـاوی دیم
جـــه زندان سخت عه جه ب خاوی دیم
ئـــــــــــــازادی وطن ، هــــــــــورامانم دیم
ئیلاخانی چـــــــــــول ، کوسالانم دیم
وه نه وشه ی وه ش بو ، چنـــور هه ردان
ئاما نه خـــاوم ، په ی ده وای ده ردان
چه نی هامسه ران نشسته بیم شــــاد
به که یف و ئاهه نگ غم مه دام وه باد
گوش وه صدای ساز ، چه م به نگــــــاوه
جـــه قاوه خـــانه ی رای کـه مـــــالاوه
لیــــــــو به پیـاله ی عـــه قیق ره نگه وه
گاهی پر به شه وق،گا به خـه نده وه
جه ی عیش و نشاط جه ی خه وی به تال
زندانم ئه صله ن نــــامان وه خـــه یال
هه ر پاســـــــه م زانان ، ویــم شهریارم
چه رخــــی که ج کردار نه دان ئازارم
پاسه م مــــه زانا شای خاوه ن به ختم
نه زانــــام مه زلووم زندانی سه ختم
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )