گل در فرهنگ ايران...

[behnam5555]

شاعران عصر عباسي تعبيرات ايراني در باب دسته مورد و گل را در مضامين خويش بازتاب داده اند . مثلا شاعري مضموني از اين قرار دارد : وقتي دسته مورد به او هديه كرد ، خرسند شد و چون گل به او پيشكش نمود افسرده به زاري در آمد چرا كه مورد ماندگار و گل گذراست .

در منابع ادبي فارسي از كوتاهي عمر گل سخن هاي بسيار گفته شده و مضاميني نغز و دلكش موجود است . در عصر عباسيان تربيت و آموزش كنيزكان زيبا روي متداول بود . كنيزان آيين بزم و انس را مي دانستند . از باب نمونه كنيز زيبا و فرزانه مامون به نام تودد به مباني علوم و هنرهاي آن روزگار آشنا بود . به طوري كه در مناظره اي به پرسش هاي دانشمندان رشته هاي مختلف علم و ادب در حضور مامون پاسخ هاي دقيق و سنجيده اي داده كه داستان آن در چهارصد و پنجاهم هزار و يكشب به تفصيل آمده است .

از جمله طبيب دارالخلافه از تودد پرسيد :
از بهترين بقول (تره بار ) خبر ده . كنيز جواب داد :
بهترين بقول كدو است . طبيب پرسيد بهترين رياحين (سپرغم ها ) كدام است ؟ .
كنيز جواب داد :

در جشن نوروز ثروتمندان هديه هاي نفيس و گرانبها به خليفه پيشكش مي كردند ، اما طبقات متوسط مردم سبد ميوه و دسته گل تحفه مي بردند . محمد بن محمود اصفهاني از قول جاحظ به نكات ظريف چگونگي هديه دادن به خليفه را متذكر شده است .

از جمله مي نويسد :
از ريحان معطر ، آنچه نام نيكو دارد چون گل و نرگس بفرستد و از هديه ياسمن كه به ياسمن و تعبيري از نوميدي است . تعلق دارد تحرز نمايد و نفرستد . مجالس بزم و باده گساري برخي خليفگان افسانه آميز بود و هزينه هاي هنگفتي بر بيت المال تحميل مي كرد .

متوكل كه ظلم و جور او بر آل ابوطالب و ايرانيان مشهور است در برپايي مجالس طرب و عياشي و باده گساري يد طولاني داشت .
او در جشن ختنه سوران پسرش متعز 86 ميليون در هم خرج كرد و از جمله تعداد پنجهزار گل نرگس و ده هزار شاخه گل بنفشه تدارك ديد .
زنان زيبا در آن زمان خود را با حرير چيني و قصب مصري مي آراستند ، آنها دسته گلي در دست داشتند ، و غليه (عطرهاي تركيبي ) و زعفران و سك (تركيبي خوشبوي ) و مشك و كافور و عطرهاي آن عهد را بر خود مي ماليدند .

تركان تركستاني تبار ، خيلي زود مدارج فرمانراويي را با شيوه هاي مختلف كسب مي كردند مثلا ابوالفضل بيهقي چگونگي ارتقاي شغلي غلامي خوبروي ، به نام نوشتكين را شرح داده است او در دربار محمود و مسعود غزنوي ، از شغل ساقي گري يال بركشيد ، كارش به سالاري لشكرها كشيد .




حتي مزداييان ايراني كه قرن ها پيش به هند رفته اند آداب و رسوم كهن خويش را حفظ كرده اند . در مراسم عروسي ، دسته هاي گل سرخ يا گلهاي عطرآگين به مهمانان مي دهند . اصفهاني ها در اجراي مراسم خواستگاري از روش ساسانيان پيروي مي كردند . يعني هرگاه جواني مي خواست با دختري ازدواج كند دسته گلي نزد بستگان دختر مي فرستاد . در صورتي كه دختر يا بستگان او با چنين ازدواجي موافق بودند . متقابلا دسته گل سرخي براي خانواده پس جوان مي فرستادند .

ايرانيان مخصوصا روستاييان همواره از مهمان و حتي اشخاص غريب كه وارد آبادي آنها مي شد دسته گلي به او هديه مي كردند . مثلا ژوبر فرستاده ناپلئون به دربار فتحعليان شاه تعريف مي كرد كه پس از عبور از ناحيه بايزد يكي از سواركاران كرد دسته گلي به او مي دهد و سخناني بس نغز متضمن تعبيرات ايراني بيان مي كند . اين گفتار شورانگيز و در عين حال اندوه بار ، حكايت از نوميدي و ناامني و استبداد حاكم بر جوامع اقوام ايراني اين سوي و آن سوي مرزهاي سياسي در عضر قجر دارد .

ژوبر مي گويد آن سوار اسبش را رها كرد در حالي كه با يك دست نيزه گرفته بود ، دسته گلي سرخ به من تعارف كرد و گفت اين گلها را بگير ، بر تو گذران آنها يك تصويري از زندگي است . زمان فرا مي رسد و آنها پژمرده ميشوند . ديري نمي پايد كه باد صحرا كه بايد گلبرگ هاي آنها را از هم بپاشد خواهد وزيد . سرنوشت ما در سرزمين سليوان همچنين است . خيلي كم پيش مي آيد كه مردي بيش از سي سال در اينجا زندگي كند . ژوبر واقعه شگفت انگيزي از قول مردم كرد نقل مي كند كه رنج هاي بي حساب جوامع آن روزگار را از حكومتهاي ظالم بازتاب مي دهد .

ژوبر وصف مراسم عروسي كردها كه همچون همه ايرانيان به توزيع شربت و شيريني و نقل و گل مي پرداختند شرحي نوشته است و مي گويد و براي من يك قدح از آن شربت با يك دسته گل فرستادند . ژوبر از مهمان نوازي كردها تمجيد فراوان كرده است .

هنريش بروگش در عصر قاجاريه ضمن اشاره به سنت هديه گل در بين ايرانيان انواع گلهاي زينتي ايران را بر مي شمارد و مي افزايد ايرانيان كوچك و بزرگ و بدون استثنا از تماشا كردن و بوييدن گل . اين زيباترين پديده طبيعت لذت مي برند . و در تابلوهاي نقاشي هم گرفتن گل در دست نشانه رضايت و خرسندي است . خانم كلارا كوليوررايس ضمن شرحي درباره نوروز مي نويسد در ايران زمستان با آغاز نوروز تمام مي شود و شكوفه ها و ميوه ها در همه جا صداي بهاري مي زنند و اين نشانه هاي زنده هر چه بيشتر در جشن نوروز تجلي مي يابند . نوبر هر ميوه چون ميوه سبز و نارس بادام يا خيار سبز ريز تعارف و هديه ميشود . سبزه و دسته هاي گل نرگس بهترين هديه ها به حساب مي آيد . نوروز زمان داد و گرفت است به اميد دريافت هديه عيدي مي دهند .

افراد فرودست تر گل و گياه و شيريني هديه مي دهند . سنت بسيار كهن هديه گل از عهد هخامنشيان تا به امروز پايدار مانده و مخصوصا سنگ نگاره هاي تخت جمشيد بر پايي جشن نوروز و تقديم دسته گل و ميوه و ديگر هدايا را به شهريار به نمايش مي گذارد . سخن سرايان ايراني به اين نكات اشاره هايي دارند . مثلا خاقاني شرواني در قرن ششم هجري گفته است : عادت بود كه هديه نوروزي آورند آزادگان به خدمت بانو و شهريار تحفه ها و هدايا را عوض مي داده كه در منابع كهن به اينگونه مراسم پرداخته شده گلها و ميوه هاي هديه نوروزي را به نديمان و درباريان هديه مي كرده است . مثلا ازرقي هروي ميوه ها و گلهاي اهدايي را كه دريافت داشته دستخوش متذكر شده است :


عيد شاداب درختي است كه تا سال دگر از گل و ميوه او بوي همي يابي و فر ...

زين گل و ميوه همان به كه يكي گيردبار زين گل و ميوه چه گويي كه چه باشد خوشتر

عيد را دستخوش خويش گرفتيم ازو ميوه و گل به جزين گونه نخواهيم دگر ...

ياري پيروي از سنتهاي پسنديده كهن از خصلت هاي ذاتي ايرانيان بوده و حفظ همين آيين ها و سنتها مايه دوام ايران و فرهنگ ايراني شده است .