روایات نیاکان....

[behnam5555]

شماس زیبا روی

در قریش، جوانی بود زیبا و خوش چهره، وی زندگی مرفه و آسوده ای داشت.
مردم قریش به خاطر لطافت و زیبایی صورتش او را "شماس" لقب داده بودند.

هنگامی که پیامبر اسلام (ص) به رسالت برانگیخته شد، شماس بن عثمان، دعوتش را پذیرفت و خود را برای هرگونه فداکاری آماده کرد و سپس بر اثر شکنجه های بیش از حد دشمنان، به دستور پیامبر (ص) خانواده و شهر خویش را ترک گفت و به حبشه هجرت کرد.

پس از چندی "شماس" از حبشه به مکه بازگشت و دوباره با گروهی از مسلمانان به یثرب هجرت کرد.
پیامبر (ص) که به مدینه آمد ، میان او و حنظلة بن ابی عامر، عقد برادری بست.

عشقی آتشین نسبت به خدا و اسلام تمام صفحه دل شماس را فرا گرفته بود.
او در راه معشوق سر از پا نمی شناخت. وقتی جنگ بدر آغاز شد، شماس در نبرد شرکت جست و آسیب سختی بر مشرکان وارد ساخت.

سال بعد، جنگ احد پیش آمد و پیامبر (ص) پرچم جنگ را برافراشت.
در این جنگ بر مسلمانان شکست سنگینی وارد شد و بسیاری پا به فرار گذاشتند.
هر چه رسول خدا (ص) آنان را به مقاومت و ایستادگی فرا خواند توجهی نکردند اما "شماس" همچون کوه در برابر مشرکان ایستاد و از چپ و راست به آنان یورش آورد.

پیامبر (ص) هر گاه به او می نگریست می دید که سخت مشغول نبرد است.

پیامبر (ص) در جنگ احد، از شدت ضربه های وارد بر جسم و صورتش از حال رفت و گروهی از یارانش نیز کشته شدند.
"شماس" همچون سپری پولادین از پیامبر (ص) حفاظت می کرد.
ضربه های شمشیر دشمن پیاپی بر بدنش وارد می شد و تیرهای مشرکان اندامش را پاره پاره می ساخت اما شماس همچنان پایداری می کرد.
سرانجام ، شماس قهرمان ، بر اثر شدت زخم و جراحت از پای درافتاد.
پیکر مجروح و نیمه جانش را به مدینه آوردند. پس از یک شبانه روز در سی و چهار سالگی، در مدینه جان سپرد و به خیل شهیدان پیوست.
از رسول خدا (ص) نقل شده است که فرمود:

«من، هیچ کس را در بهشت همچون شماس ندیدم!»

[زندگی نامه شهیدان صدر اسلام، 112]