نکات کوتاه و جالب از علم روانشناسی

[ابریشم]

چه کساني خودکشي مي کنند ؟
_ امروزه بيـشتـر محققـيـن غربي خودکشي را پديـده اجتماعي پيچيده اي مي دانند که با عوامل روان شنـاختـي ، بـيـولـوژيـک و اجتماعي در ارتـبـاط است . اعتـقـاد بر ايـن است که خودکشي از احساس غير قابل تحمل بودن زندگي به وسيله فرد ناشي مي شود . اين افراد مرگ را تـنـها راه گريز از درد و مصيبت هاي فراوان ، بيماري هاي لاعلاج ، شکست هاي عاطفي و ... مي دانـنـد . شخصي که خودکشي مي کنـد ، تـنهايـي و نااميـدي را تـجربـه کرده است . ايـن افـراد تعارضات دوگانه اي بين زندگي همراه با استرس بي پايان و عدم امکان هرگونه تغيير يا بهبود در شرايط آن را دارند . بـه طور کلي نمي توان خودکشي را يک عمل تصادفي دانست ، بلکه خودکشي نـوعي رهايي از مشکلات و بحران هايي است که رنج بسيار زيادي را براي فرد ايجاد کرده است . 95 درصد افرادي که خودکشي مي کنـنـد ، دچار نـوعي بيماري رواني هستنـد که در ذيل توضيح داده مي شود .
1 - شايع ترين بيماري رواني در اين بيماران افسردگي ( به ويژه بيماران افسرده هذياني ) است. مهم ترين عامل پيش بيني خودکشي در بيماران افسرده ، احساس نااميدي و درماندگي است . 2 - اسکيزوفرني 10 درصد موارد را شامل مي شود. اين بيماران به دليل افکار هذياني يا توهمات شنوايي آمرانه دست به خودکشي مي زنند . 3 - دمانـس و دليـريـوم در 5 درصد مـوارد علت خودکشي هستـنـد . در ايـن بـيـماران علـت اصلي افسردگي يا اختلال شناختي همراه با دنمانس يا دليريوم است . 4 - اختلالات همراه به ويژه اعتياد به الکل يا موادمخدر يا اختلالات شخصيتي نيز از اختلالات زمينه اي موجود در بيماراني است که اقدام به خودکشي مي کنند . 5 - پنچ درصد افرادي که خودکشي مي کنند ، بيماري رواني خاصي ندارند . از دست دادن روحيه ، بيماري هاي کشنده و انتهايي ، دردهاي مزمن ، از علل خودکشي در اين گروه است . ساير عوامل موثر در ارزيابي خطر خودکشي عبارتند از : انزواي اجتماعي و نداشتن منابع حمايت کننده ، داشتن يک هدف و نقشه براي خودکشي ، سابقه خودکشي هاي قبلي به خصوص اگر آخرين اقدام جدي و برنامه ريزي شده بوده است ، احساس اينکه خودکشي تنها راه حل است ، جنس مذکر ، افزايش سن ، تجرد ( مرگ همسر يا طلاق ) ، بيکاري و مهارت هاي شغلي پايين . درمان : بهترين درمان پيشگيري است . چرا که اغلب خودکشي ها در بيماران روان پزشکي اتفاق مي افتد ، که با درمان مناسب مي توان از بروز آن جلوگيري کرد . الف : درمان سرپايي و فرستادن بيمار به خانه ( در بيماراني که افکار جدي خودکشي ندارند و افراد خانواده يا دوستان بتوانند در منزل از بيمار حمايت و مراقبت کنند ، درمان سرپايي انجام مي شود ولي اگر بيمار تنها زندگي مي کند ، نبايد به حال خود رها شود ) . ب - بستري کردن در بيمارستان عمومي ( اين حالت خصوصا در بيماراني به اجرا در مي آيد که دنبال اقدام به خودکشي دچار عوارض جسماني شده اند . در اين بيماران مشاوره روان پزشکي الزامي است ) . ج - بستري کردن در بخش روان پزشکي د - درمان اختصاصي بيماري اوليه .