نام شناسی و ریشه واژه ها

[behnam5555]

گربه عابد

گربه عابد به کسانی اطلاق می شود که در لباس زهد و تقوی اعمال ریاکارانه ازآنان سربزند و در کسوت خدمتگزاری و نوع دوستی مردم را فریب دهند ، خود راامین و صادق و منزه و متقی جلوه دهند ولی از هر عمل و حقه بازی که متضمنمنافع و مصالح شخصی باشد خودداری نورزند . این گونه افراد گندم نما وجوفروش را اهل اصطلاح گربه عابد می خوانند و مردم ظاهربین را از زهد فروشیآنان برحذر می دارند .
اما ریشه و منشا تاریخی این ضرب المثل :

خواجه عمادالدین فقیه کرمانی معروف به عماد فقیه از مشایخ عرفا و شعرای کرمان است که در
نیمه دوم قرن هشتم هجری به عهد امیرمبارزالدین محمد و شاه شجاع سلاطین آل مظفردر کرمان می زیست و این دو پادشاه نسبت به او اخلاص و ارادت می ورزیده اند .

عمادفقیه با وجود مقام فقاهت شعر می گفت و مخصوصاً در سرودن غزل توانا بود . عماد فقیه در کرمان زاویه و خانقاهی داشت که صوفیان کرمان و افرادی که به شیخ ارادت می ورزیده اند در آن خانقاه جمع می شدند اما اخلاص و ارادت مردم نسبت به عماد تنها از جنبه شعر و شاعری و فقاهتش نبوده است بلکه عماد فقیه گربه ای داشت و آن را طوری تعلیم کرده بود که چون نماز می گزارد آن گربه نیز به متابعت وی در رکوع و سجود می رفت و چنان وانمود می شد که گربه عابدمانند نمازگزاران صف جماعت شیخ را اقتدا می کند .

پیداست که مردم ظاهربین من جمله مبارزالدین محمد و شاه شجاع این معنی را حمل برکرامت عماد فقیه کرده بیش از پیش در راه اخلاص نسبت به شیخ می کوشیدند وتقرب به آستانش را اجری کریم و فوزی عظیم می پنداشتند .