‎سیاه قلم های نیکی فیروزکوهی‎

[ساقي]

مثل یک قطار خالی‌ هستم
که از مسیرش خارج شده
میداند که با سرعت به قهقرا میرود
و فقط دود می‌‌کند
و سوت می‌‌کشد
و هیچ چیز را نمی‌بیند
جز بی‌ انتهایی سقوطی دردناک
و آدم‌هایی‌ که خودشان را کنار می‌‌کشند...






( روزی که ترمز زندگی‌ ات برید ، چشم امید به کمک هیچکس نداشته باش ، هیچکس )




نیکی‌ فیروزکوهی