نومحافظه کاران ؛ نظریه پردازان ویرانی دنیا

[SonBol]

رسانه ؛ ابزاري براي نومحافظه کاران
نومحافظه کاران آراء و افکار خود را در جامعه آمريکا با استفاده از نفوذ در بين راستگراهاي پروتستان و استفاده از شبکه هاي تلويزيوني مانند شبکه فاکس نيوز و اجراي برنامه هاي گفت و گو که از دهه 30 قرن بيستم از نشانه هاي سياسي آمريکا به شمار مي رود، رواج مي دهند.
طي دهه هفتاد برنامه هاي راديويي پايگاههاي وسيعي از شنوندگان را جذب کرد و براساس اين موفقيت شبکه هاي تلويزيوني نيز به ايجاد تريبون هايي براي بيان افکار نو محافظه کاران اقدام کردند که به مرور زمان به مثابه ابزاري براي ايجاد توازن در درگيري هاي روزنامه ها و شبکه هاي تلويزيوني در شهرهاي بزرگ و ايستگاهاي راديويي متمايل به ميانه روها تبديل شد.
نومحافظه کاران همچنين براي گسترش افکار و انديشه هاي خود به استفاده از مطبوعات و نشريات مهم توجه مي کنند. مانند مجله "کومنتاري" که به نسل اول محافظه کاران مربوط مي شود و در سال 1945 کميته يهوديان آمريکا درنيويورک و اساسا خطاب به گروه روشنفکرها آن را منتشر کرد.
هفته نامه "ويکلي استاندارد" نيز که ارگان صهيونيست هاي محافظه کار آمريکا به شمارمي رود ؛ مجله مربوط به نسل دوم محافظه کاران است که سرمايه آن از سوي "رابرت مردوخ" امپراطور معروف رسانه اي که شخصي با گرايش هاي افراطي راست است ، تامين مي شود.
موسس آن " ويليام کريستول " پسر " ايروينگ کريستول " است ، مقالات و طرح هاي آن با گرايش مردمي منتشر مي شود و دفتر آن نيز با کاخ سفيد فاصله زيادي ندارد
نومحافظه کاران به طور مستمر درمجله "فارين افرز" به انتشار مقاله مي پردازند و در سه روزنامه مهم آمريکايي نيز مطالب خود را منتشر مي کنند.
به عنوان مثال " ديويد بروکس " براي روزنامه نيويورک تايمز مطلب مي نويسد ، " رابرت کاجن" و " چارلز کروتهمز" نيز در روزنامه هاي واشنگتن پست و "وال استريت جورنال" به درج مقاله و انتشار ديدگاههاي خود مي پردازند.
از ديگر روزنامه ها و مطبوعات که انديشه هاي يهوديان آمريکا را نشر مي دهند مجله "نيو رببلک" است که يکي از پنج مجله مهم منتشر کننده افکار و انديشه هاي يهوديان افراطي به شمار مي رود . چهار مجله ديگر عبارتند از : " مومنت "، " ناسيونال ريويو" ، " کومنتري " و " ويکلي استناندارد" .
اين پنج نشريه مجله از خطرناک ترين و مهمترين ارگانهايي هستند که نظرات محافظه کاران عليه اعراب و مسلمانان را منتشر مي کنند.
در دوره رياست جمهوري جرج بوش رئيس جمهوري کنوني آمريکا نومحافظه کاران به بيشتر مراکز مهم و تحريريه هاي مطبوعات برجسته تسلط پيدا کردند. درحالي که پيش از رسيدن به قدرت نيز ديدگاه ها و مواضع آنها درباره ترسيم سياست هاي کلي آمريکا تاثير گذار بود و همواره براي متقاعد کردن دولت و کنگره نسبت به ديدگاه هاي خود از طريق مراکز تحقيقاتي و مطالعاتي محافظه کاران تلاش مي کنند.
برخي مراکز تحقيقاتي محافظه کاران نيزعبارتند از ، " مرکز هدسون" ، " مرکز مطالعات اينترپرايز آمريکايي ها" ، " مرکز تحقيقات آمريکا" ، " طرح دهه جديد آمريکا" و بالاخره " مرکز ميمري " که ابزاري تبليغاتي است که " ميراف "و "ورمسر" همراه با سرهنگ " يجال کارمون " مزدور سابق دستگاه جاسوسي اسرائيل آن تاسيس کردند.
" مرکز تحقيقاتي آمريکا " از نزديک ترين مراکز تحقيقاتي سياسي به دولت کنوني آمريکا است و با ديک چني معاون رئيس جمهوري اين کشور رابطه تنگاتنگي دارد و همسر چني نيز به طور مستقيم بر فعاليت هاي آن نظارت دارد.
اشخاص بارز و اساتيد برجسته دانشگاه ها دراين مرکزعضو هستند وهيات مديره آن از35 عضو از جمله اشخاص مهم اقتصادي آمريکا مانند مدير بانک "چيس منهتن" ، مدير کل شرکت "تکساس انسترومنتس" ، رئيس شرکت نفت و گاز "کوکس" و شماري از استادان علوم سياسي تشکيل شده است.
با توجه به اينکه مرکز ياد شده کانوني براي انديشمندان نومحافظه کار نزديک به دولت جرج بوش به شمار مي آيد لذا مي توان گفت که مطالعات و تحقيقات اين مرکز رويکردهاي دولت آمريکا را مشخص مي کند يا اينکه سياست هاي دولت از تحقيقات اين مرکز بسيار تاثير پذير است.