اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[behnam5555]

ما به یارانیم مشغول و رقیب ما به یار

ما به یارانیم مشغول و رقیب ما به یار
یا به یاران می‌توان مشغول بودن یا به یار

یاری یاران مرا از یار دورافکنده است
کافرم گر بعد ازین یاری کنم الا به یار

چند فرمایندم استغنا وگویندم مزن
حرف جز با غیر و روی غیرتی بنما به یار

یار تا باشد چرا باید زدن باغیر حرف
غیر تا باشد چرا باید زداستغنا به یار

ذره‌ای از یاری این یاران فرو نگذاشتند
یار را با ما گذارید این زمان ما را به یار

ما گدایان قدر این نعمت نمی‌دانسته‌ایم
پادشاهی بوده صحبت داشتن تنها به یار

گر به دستم فرصتی افتدبگویم محتشم

از نزاع انگیزی یاران حکایتها به یار

غزلی از رساله جلالیه

[behnam5555]

سخن طی می‌کنم ناگاه در خواب

سخن طی می‌کنم ناگاه درخواب
در آن بی‌گه که در جو خفته بود آب
به گوش آمد صدایی درچنانم
که کرد از هزیمت مرغ جانم
چنان برخاستم از جامشوش
که برخیزد سپند از روی آتش
چنان بیرون دویدم بیخودانه
که خود را ساختم گم درمیانه
من درمانده کز بیرون این در
به آن صیاد جان بودم گمان بر
ز شست شوق تیری خورده بودم

که تا در می‌گشودم مرده بودم


غزلی از رساله جلالیه

[behnam5555]

وا فریادا ز عشق وافریادا
کارم بیکی طرفه نگارافتادا
گر داد من شکسته دادادادا

ور نه من و عشق هر چه بادابادا

گفتم صنما لاله رخادلدارا
در خواب نمای چهره بارییارا
گفتا که روی به خواب بی ماوانگه

خواهی که دگر به خواب بینی ما را

در کعبه اگر دل سوی غیرست ترا
طاعت همه فسق و کعبه دیرست ترا
ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای

می نوش که عاقبت بخیرست ترا

وصل تو کجا و من مهجورکجا
دردانه کجا حوصله مورکجا
هر چند ز سوختن ندارم باکی

پروانه کجا و آتش طورکجا

تا درد رسید چشم خونخوارترا
خواهم که کشد جان من آزارترا
یا رب که ز چشم زخم دوران هرگز

دردی نرسد نرگس بیمارترا

یا رب ز کرم دری برویم بگشا
راهی که درو نجات باشد بنما
مستغنیم از هر دو جهان کن به کرم

جز یاد تو هر چه هست بر ازدل ما

یا رب مکن از لطف پریشان مارا
هر چند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و مامحتاجیم

محتاج بغیر خود مگردان مارا

گر بر در دیر می‌نشانی مارا
گر در ره کعبه میدوانی مارا
اینها همگی لازمه‌ی هستی ماست

خوش آنکه ز خویش وارهانی مارا

تا چند کشم غصه‌ی هر ناکس را
وز خست خود خاک شوم هر کس را
کارم به دعا چو برنمی‌آید راست

دادم سه طلاق این فلک اطلس را

رباعیاتابوسعید ابوالخیر

[behnam5555]

دیروز که چشم تو بمن درنگریست
خلقی بهزار دیده بر من بگریست
هر روز هزار بار در عشق توام

میباید مرد و باز میباید زیست

عاشق نتواند که دمی بی غم زیست
بی یار و دیار اگر بود خودغم نیست
خوش آنکه بیک کرشمه جان کرد نثار

هجران و وصال را ندانست که چیست

گر مرده بوم بر آمده سالی بیست
چه پنداری که گورم از عشق تهیست
گر دست بخاک بر نهی کین جاکیست

آواز آید که حال معشوقم چیست

می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست
می‌گفتم عشق و می‌ندانستم چیست
گر یار اینست چون توان بی اوبود

ور عشق اینست چون توان بی اوزیست

ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست
وی جان بدرا اینهمه رعنایی چیست
ای دیده چه مردمیست شرمت بادا

نادیده به حال دوست بینایی چیست

اندر همه دشت خاوران گرخاریست
آغشته به خون عاشق افگاریست
هر جا که پریرخی وگل‌رخساریست

ما را همه در خورست مشکل کاریست

در بحر یقین که در تحقیق بسیست
گرداب درو چو دام و کشتی نفسیست
هر گوش صدف حلقه‌ی چشمیست پرآب
هر موج اشاره‌ای ز ابروی کسیست


رنج مردم ز پیشی و ازبیشیست
امن و راحت به ذلت ودرویشیست
بگزین تنگ دستی از این عالم
گر با خرد و بدانشت هم خویشیست


ما عاشق و عهد جان مامشتاقیست
ماییم به درد عشق تا جان باقیست
غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله
می خون جگر مردم چشمم ساقیست


چون حاصل عمر تو فریبی ودمیست
زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست
مغرور مشو بخود که اصل من وتو
گردی و شراری و نسیمی ونمیست


رباعیاتابوسعید ابوالخیر