معرفی فیلم

[زکریا فتاحی]

سه فراری - Three Fugitives

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لارن شولر دانر
کارگردان : فرانسیس وبر
فیلمنامه‌نویس : فرانسیس وبر
فیلمبردار : هاسکل وکسلر
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید مک‌هیو
هنرپیشگان : نیک نولتی، مارتین شورت، سارا رولند دوروف، جیمز ارل جونز، آلن راک، کنت مک‌میلان، دیوید آرنوت، بروس مک‌گیل، لی‌گارلینگتن و سای ریچاردسن.
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه.


خلافکار خشن، «دانیل لوکاس» (نولتی) که تازه از زندان آزده شده و تصمیم گرفته زندانی سالمی داشته باشد، به بانکی در تاکومای ایالت واشینگتن می‌رود تا پول‌هائی را که در زندان به دست آورده پس‌انداز کند. اما «ندپری» (شورت) یک مجرم تازه کار که قصد سرقت از بانک را دارد، او را گروگان می‌گیرد. «کارآگاه دوگان» (ارل جونز) باور نمی‌کند «لوکاس» بی‌گناه باشد و هر دوی آنان مجبور به فرار می‌شوند. «پری» جوانی بی‌کار است که همسرش را از دست داده و حالا مراقبت از دختر کوچکش، «مگ» (دوروف) را که دچار افسردگی است، برعهده دارد. او «لوکاس» مجروح را برای معالجه پیش یک دام پزشک که دوست پدرش بوده می‌برد اما پلیس رد آنان را پیدا می‌کند. «پری» موفق می‌شود لحظاتی پیش از رسیدن پلیس، «مگ» را از مدرسه‌اش بردارد و بعد «لوکاس»، او را نزد یک خلافکار می‌فرستد تا برایش اوراق هویتی جعلی فراهم کند. اما خلافکار، «پری» را گروگان می‌گیرد و «لوکاس» مجبور می‌شود او را نجات دهد. «لوکاس» آماده می‌شود به زندگی آرام خود برگردد اما تحت تأثیر «مگ» قرار می‌گیرد که برای نخستین بار پس از مرگ مادرش شروع به حرف زدن می‌کند و از او می‌خواهد که نرود. پلیس «لوکاس» را بی‌گناه تشخیص می‌دهد اما «مگ» که به پرورشگاه فرستاده شده دوباره سکوت اختیار می‌کند و حرف نمی‌زند. سرانجام «لوکاس» که به پرورشگاه فرستاده پرورشگاه می‌ربایند و تصمیم می‌گیرند به کانادا فرار کنند. «پری» که خود را به شکل یک زن درآورده، تظاهر به حاملگی می‌کند و آنان به کمک پلیس از مرز عبور می‌کنند. با این همه، در انتها، وقتی «پری» برای تبدیل پول قدم به بانکی می‌گذارد، دزد تازه کار دیگری او را گروگان می‌گیرد...
* بازسازی کمدی فرانسوی خود وبر در 1986 (با همکاری ژرار دوپاردیو و پی‌یر ریشار) که منطق داستانی هوشمندانه‌ای دارد و به‌خوبی اینجا در فضای جغرافیائی تازه جا می‌افتد. اما وبر در مقام فیلم‌نامه‌نویس - کارگردان قدرت لازم را نشان نمی‌دهد و کار ضرباهنگ متناسبی ندارد. فیلم‌برداری حرفه‌ای وکسلر از امتیازهای فیلم است. شورت با روش بازی بزن بکوبش نقش سارق ناشی را خوب ایفا می‌کند. نولتی نیز به‌عنوان خلافکار خشن پذیرفتنی می‌نماید ولی اصلاً شم کمدی ندارد.