رمان بسیار جذاب و خواندنی حریم عشق

[SonBol]

رمان حریم عشق - قسمت چهل و هفتم
كیانوش اخمی كرد و گفت:ولی نداره به دكتر زنگ زدم گفتم شما شام نمی رید منزل، حالا اگه تشریف ببرید فكر می كنند خونه ما یه لقمه نون و پنیر گیر نیومده كه شما گرسنه رفتید مهندس مهرنژاد گفت:خواهش میكنم قبول كنید
نیكا شرمگینانه چشم به زمین دوخت وگفت: حالا كه شما اصرار می كنید، چشم
كیومرث خندیدو گفت: خوب بخیر گذشت، داداش بفرمایید

خانم مهرنژاد در حالیكه بدنبال همسرش داخل ساختمان می شد گفت: نیكا جون سردتون نیست؟
- نه متشكرم
- كیانوش نیكا خانم رو زیاد بیرون نگه ندار سرما می خورن
- چشم سركار خانم، شما بفرمایید
نیكا وكیانوش تنها شدند.كیانوش نگاهش به او كرد وگفت:شما دوست دارید كمی قدم بزنیم یا خسته اید؟
- نه خسته نیستم
- پس بفرمایید
آنها مسافتی را در سكوت طی كردند. نیكا نگاهی به دور و برش كرد. خانه مهندس مهرنژاد گرچه ویلایی بزرگ وزیبا بود، ولی به زیبایی ویلای كیانوش نبود .حتی دكوراسیون داخل خانه نیز هرگز به زیبایی داخل منزل كیانوش آراسته نگردیده بود.همانطور كه در سكوت قدم می زدند از روی برگهای خشكیده ریخته بر سنگفرش حیاط می گذشتند ، و به خش خش برگها و صدای نسیم سرد شبانه گوش میكردند.نیكا تمام اتفاقات آن روز را در ذهن خود مرور میكرد.حق با كیانوش بود او هم هرگز فروزان را چنین سرحال ندیده بود. لباسی كه كیانوش برای لعیا انتخاب كرده بود، پیراهن عروس زیبایی از تور وساتن صورتی بود كه حتی تاج وتور هم داشت و او به دنبال كفشی مناسب آن لباس در سایز پاهای كوچك لعیا به چندین مغازه سرك كشیده بود تا توانسته بود آنچه مورد نظرش بود بیابد.فروزان هم حلقه بسیار زیبایی انتخاب كرده بود. با یادآوری صحنه خرید حلقه،نیكا بیاد خرید حلقه خودش افتاد وبا دیدن جای خالی آن بر روی انگشتش بی اختیار چشمانش پر از اشك شد.برای آنكه قطرات اشك بر روی گونه هایش سر نخورد سرش را بالا گرفت. در این لحظه ناگهان چشمش به كیانوش افتاد كه در سكوت با او همگام بود فكركرد كه در این لحظات وجود او را فراموش كرده بود. بزحمت لبخندی زد وبرای آنكه سكوت را بشكند گفت: عجب شب قشنگیه!
كیانوش نگاهی موشكافانه به نیكا كرد و او احساس كرد كه دقیقا منظورش را از ادای این جمله دانسته است، چون بجای پاسخ تنها سر تكان داد نیكا دوباره گفت: چرا سكوت كردید؟
- فكر كردم شما اینطوری راحتترید
- نه خواهش میكنم صحبت كنید
- خانم معتمد چرا نمی خواید به من بگید چی شده؟ شما از اون روز كه اومدید شركت از یه چیزی ناراحتید، نمیخواد توجیه كنید كه اشتباه می كنم.من مطمئنم حتی اون روز چند لحظه ای تصمیم گرفتید برای من صحبت كنید ولی بعد منصرف شدید، غیر از اینه؟
نیكا سكوت كرد چشمان پر اشكش را به چشمان كیانوش دوخت ، اما تنها لحظه ای به او نگاه كرد وبعد باز سرش را پایین انداخت كیانوش با لحنی دلنشین وآرام گفت: حرف بزنید، خواهش میكنم به من اعتماد كنید.... بگید چه چیزی شما رو رنج می ده شاید كاری از دست من بر بیاد.
نیكا با بغض پاسخ داد: بله......... شاید
- خوب پس چرا سكوت كردید خواهش میكنم حرف بزنید
- نه......... الان نه آقای مهرنژاد باشه برای یه وقت دیگه باشه؟
وقتی نیكا بار دیگر سر بلند كرد و به كیانوش نگاه او درخشش قطرات اشك را بر گونه هایش دید و با دستپاچگی گفت: معذرت میخوام نیكا، منو ببخش.......... باور كن نمی خواستم ناراحتت كنم.
- میفهمم .......... اشكالی نداره
نیكا با سرعت اشكهایش را پاك كرد ولبخند زد، بعد در حالیكه سعی میكرد بخندد گفت: خیلی بدجنسید آقای مهرنژاد، خونه خودتون خیلی قشنگتر از خونه پدرتونه
كیانوش هم به خنده پاسخ داد: اولا آقای مهرنژاد نخیر وكیانوش،بعد هم باید اینطور باشه
- چرا؟
- خوب چون من خودمم بهترم
- راستی كی چنین نظری داده؟
- همه، مثلا خود شما،مگه نه؟
نیكا خندید وگفت:از خود راضی
كیانوش هم خندید ، نگاهی به آسمان كرد وگفت:چقدر هوا سرد شده، اگه آسمان ابری بود مطمئنا برف می اومد. اگه سردتون شده بریم تو.
- نه زیاد سردم نیست یه كم دیگه قدم بزنیم، كمی برام سخته پیش پدر ومادرتون بشینم
- برای همین هم میخواستید برید؟
- تقریبا
كیانوش در حالیكه كاپشنش را در می آورد گفت: خیلی بموقع رسیدم وگرنه خانم بی معرفت بی خداحافظی رفته بودید
- بی معرفت نیستم ، دلم هم می خواست با شما خداحافظی كنم، ولی چون می دونستم اگه بیاید نمی ذارید برم، می خواستم از غیبتتون سوء استفاده كنم.
كیانوش كاپشن خود را بر روی دوش نیكا انداخت ، او معترضانه گفت: چكار می كنید؟
- هیچ دلم نمیخواد یه شب كه مهمان ما هستید سرما بخورید
- نترسید سرما نمیخورم...........ولی شما خودتون چی؟ سردتون نیست؟
- نه بابا ما جوون هستیم مثل شما كه پیر نشدیم
نیكا خندید وگفت: امشب خیلی سرحالید، به گمونم خیلی خوشحالید كه عموتون سر وسامون می گیره.
- از او بابت كه خوشحالم ، چون هم كیومرث به نوایی رسید، هم خانم رئوف به یه زندگی تازه دست پیدا كرد، ولی از همه مهمتر لعیاست خیلی خوشحالم كه اون دختر كوچولوی خوشگل و دوست داشتنی خانواده دار می شه، گذشته از همه اینا وجود مهمان عزیزی مثل شما آدم رو سرحال می آره
كیانوش ناگهان ایستاد وگفت:خوب حاضرید با هم خیلی خصوصی صحبت كنیم؟
نیكا با تعجب به او نگاه كرد و با تردید گفت: خوب،بله
- پس شروع كنیم
كیانوش در سكوت كامل بحركت در آمد.نیكا هم با او همگام گردید حالا منظور كیانوش را از صحبت خصوصی دانسته بود چقدر به این گفتگو با سكوت نیاز داشت
آهسته آهسته گام بر روی برگهای خشك می گذاشت و ریه هایش را از هوای سرد وتازه و شمیم ملایمی كه از كاپشن كیانوش منتشر می شد پر میكرد و احساس سرخوشی نمود
**************************
ده دقیقه ای می شد كه در میان خیابانهای خلوت شهر پیش می رفتند. شكوت زیبایی بر خیابانها مستولی بود.شاید سرمای هوا باعث شده بود كه شهر زودتر از حد معمول بخواب برود وآرامش یابد.آسمان صاف و مهتابی بود ونور زیبای مهتاب لابه لای شاخه های خشكیده درختان بر سر وروی شهر می ریخت سكوت شهر گویا به داخل اتومبیل نیز سرایت كرده بود.كیانوش در سكوت می راند بین او و نیكا تنها چند جمله ای رد وبدل شده بود و بعد تنها سكوت....... كیانوش گاهگاهی به نیكا نگاهی میكرد ولی گویا هیچكدام قصد نداشتند این آرامش زیبا را برهم بزنند وشاید صحبتهایشان آنقدر زیاد بود كه نمی توانستند كلماتی بین خود رد وبدل كنند بالاخره كبانوش سكوت را شكست وگفت: نیكا خانم خسته بنظر می رسید ، صندلیتون رو كمی بخوابونید واستراحت كنید.
- نه همین طوری خوبه
- خواهش میكنم تعارف نكنید
نیكا به گفته كیانوش عمل كرد ، او ادامه داد: از چشمهاتون خستگی می باره، استراحت كنید ، حتی می تونید بخواید.من به تنهایی رانندگی كردن عادت دارم
نیكا چشمانش را بر هم نهاد كیانوش كاپشنش را روی او كشید او لحظه ای چشمانش را باز كرد و با نگاه تشكر كرد و لبخند زد.اكنون احساس آرامش میكرد.حالتی شبیه خواب داشت، ولی خواب نبود ، چون تقریبا تكانهای ماشین را احساس میكرد وكلماتی از شعری كه پخش می شد میشنید، حتی زمزمه كیانوش را با آن احساس میكرد، ولی بیدار هم نبودصدای موزیك نا آشنایی كه به گوشش خورد باعث شد چشمانش را باز كند.دست كیانوش را دید كه فندكی را جلوی داشبورت ماشین قرار می دهد .ظاهرا صدای فندك بود، بوی سیگار هم در ماشین پیچید.او كمی پنجره را بازكرده بود تا دود سیگار از آن خارج شود ونیكا سردی هوای تازه را بر پوست صورتش احساس میكرد.چشمانش را كاملا گشود .كیانوش به او نگاه كرد وگفت: بیدار شدید؟
- بله
- فكر میكنم صدای فندك بیدارتون كرد، نه؟
- خیلی هم خواب نبودم
كیانوش پنجره را بیشتر را باز كرد تا سیگارش را بیرون بیندازد، ولی نیكا مانعش شد وگفت: راحت باشید من به دود و بوی سیگار حساس نیستم
كیانوش لبخند زد و شیشه را كمی بالاتر كشید.نیكا نگاهی به او كرد وگفت: شماهم خسته بنظر می رسد
- نه زیاد خسته نیستم فقط كمی سرم درد میكنه.در هر حال روز پرتلاشی بود اگر هم خسته شده باشیم هیچ تعجبی نداره
- بله فكر میكنم یكی از روزهای بیاد موندنی بود
- هیچ متوجه شدید اكثر مغازه دارها فكر میكردند عروس و داماد ما هستیم؟
نیكا با صدای بلند خندید وكیانوش ادامه داد : جدی میگم ، اكثر فروشنده ها اول نظر من و شما رو می پرسیدند، بنظر شما اینطور نبود؟
- فكر میكنم حق با شماست، منم تا حدودی متوجه شدم
- مقصر ما نیستیم ، مقصر اونا هستن كه سر پیری معركه گیری یادشون افتاده
- بهر حال چاله ایه كه شما براشون كندید
- خیلی هم دلشون بخواد خصوصا عموی من
- امیدوارم بزودی نوبت خودتون بشه.
- دست بردارید خانم معتمد. بازم شروع كردید، شما وكیومرث نمی تونید یه نفر رو خوشبخت ببینید، حتما ما رو هم باید بیچاره كنید
نیكا اخمی كرد وگفت: یعنی معتقدید زن آدم رو بیچاره می كنه؟
- نه بابا شوخی كردم ناراحت نشید
- یه چیزی رو میدونید آقای مهرنژاد.....من هر وقت با شما تنها هستم دلم میخواد...... دلم میخواد........
- چی ؟ خوب بگید؟
- نه صرفنظر كردم.میترسم شما روناراحت كنم.خصوصا الان كه سرتون درد میكنه
- خوب اگه خودتون نمی گید.اجازه بدید من حدس بزنم.ولی اگه درست گفتم نگید نه
نیكا با تعجب به او نگاه كرد وگفت:چطوری می خواید حرف دل منو بزنید شما غیبگویید؟
- نه غیبگو نیستم ولی حدس میزنم كه می خواستید بگید دلتون میخواد از نیلوفر براتون حرف بزنم
نیكا از فرط تعجب خشكش زده بود كیانوش ادامه داد: چرا انقدر تعجب كردید؟.......حالا درست گفتم یا نه؟
- بله.... كاملا، ولی آخه چطور این حدس رو زدید؟فكر نمی كنم از روی شناختتون نسبت به من باشه
- من شاید شما رو خوب نشناسم ولی نیلوفر رو خوب می شناسم .هركش اونو می دید دائم ازش حرف میزد باورتون نمیشه اوایل هیچكس اون فرشته رو محكوم نمی كرد.همه شیطونی به اسم كیانوش رو متهم میكردند......... راستی عكسا رو چكار كردید؟
- گذاشتم توی اتاقم
- روح خبیثش توی اتاقتون نفوذ نكنه؟
- دست بردارید، امشب تا صبح از ترس خوابم نمی بره ها
كیانوش خندید وگفت: شما كه دختر شجاعی هستید .اینطور نیست؟
- نه چندان
- فكر میكنم شما چند روزی باید خوب استراحت كنید ، چون دلم میخواد در مراسم جشن سرحال و شاداب باشید، نه مثل الان افسرده و ناراخت
- حتما اینكارو میكنم، شاید تا اون موقع بتونم بدون عصا راه برم
- حتما می تونید فقط باید بیشتر تمرین كنید.......اِ خانم معتمد خیابونتون این بود؟
- بله یادتون رفته
- نه آنقدر زود رسیدیم كه باورم نشد سر خیابونتون باشیم
- بهر حال ببخشید، خیلی مزاحمتون شدم ، بازم از خانم وآقای مهرنژاد تشكر كنید
- خواهش میكنم وجود شما ماروخوشحال كرد
كیانوش در همان حال بسته ای از روی صندلی عقب برداشت وگفت: اینم كیومرث داد.گمون كنم پارچه است. گفت هدیه خرید عروسیشونه بفرمایید......... من دیگه تو نمی آم شاید خانواده خواب باشند.
نیكا دستش را پیش برد و بسته را گرفت وگفت: این دیگه از اون كارهاست شماها چرا انقدر منو خجالت می دید؟ ........ حالا بفرمایید تو، بیدارند.
- قابل شما رو نداره منم مزاحم نشم بهتره
نیكا پیاده شدو باز تشكر كرد.كیانوش هم بسرعت دوباره سوار شد و رفت و نیكا به تنهایی وارد خانه شد.