راک روان گردان_psychedelic rock (اختصاصی پی سی سیتی)

[GhaZaL.Mr]

نوشته اصلی توسط Mina110

خیلی برنامه و هدف ها دارم...که ترس و شرایط محیطی منو گاهی اوقات تحت تاثیر قرار میده و نا امیدم میکنه...

کنکور که یک دیوار خیلی بزرگ هست ..منابعی که کیفیت پایینی دارند...سوالات سطح پایین...

شاید ترس از خودم و اعتمادی که ندارم باعث بشه حتی یه بار هم امتحان نکنم...یه جورایی با دود بازی مخالفم..از قلیون هم تا حالا استفاده نکردم..بچه مثبتم

اولا که قابلا نداشت

دوما من بت سیگار پیشنهاد کردم ؟چی؟کو؟ کی؟ کجا ؟ کِی؟کیه؟کیه ه ه ه ه ه؟

سوما درمورد درس و.. ! سیستم آموزشی این مملکتو متاسفانه اصلا قبول ندارم ! به شخصه اصلا دانشگاه ، نیازمو برآورده نمیکنه و روحمو ارضاء نمیکنه !
یعنی شما در صورتی موفقی که بیرون از دانشگاه درمورد رشته ت مطالع و تحقیق داشته باشی ، البته بطور جدی .. نه سر سری!
دوس داشتم بیشتر حرف بزنیم ولی این تاپیک جاش نیس

چارما منم تاحالا قلیون نکشیدم (خیلی پاستوریزه ایم! اه اه ! ) ولی دوس دارم یه بار تجربه کنم...
درست مث پفک که کارشناسای تغذیه صدهزار بار گفتن مضره و فشارخونو می بره بالا و... ولی بلاخره هرچند وقت دلت هوس میکنه و میخوری... (البته من معتاد به لواشک و پاستیلم ) اون ترس و بلاخره باید بشکنی.. حتی برا یه بار..

پنجما چون موضوع دارد از بحث اصلیش منحرف می شود راجب موارد مشابه تاپیک ایجاد کنید مینا بانو !
جوابتان را همانجا خواهیم داد ...

غزل

[KHatun]

این* یعنی ، در تونل یک ترافیکِ شدید و گرم، سرت را به شیشه ی بخارگرفته ی اتومبیلت تکیه داده باشی و در حالیکه به نورِ مبهمِ چراغِ اتومبیل ها خیره شده ای، گریه کنی. با صدایِ بلند، حتی در حدِ فریاد کشیدن...اما کسی سرش را به طرفت برنگرداند. کسی صدایت را نشنود.کسی به شیشه ی اتومبیلت نزند که چه خبر است؟ تنها نورهایِ مبهم پشتِ شیشه ی بخارگرفته کوچک و کوچک تر شوند. آنقدر که احساس کنی همه ی اتومبیل ها در حالِ حرکت اند و تو از آنها دور و دورتر می شوی. شاید هم یک عده چراغ قوه به دست در تونل دنبال چیزی هستند. بالایِ اتومبیل ها راه می روند و نورِ چراغ قوه شان را می رقصانند. و تو همین طور دور و دورتر می روی.

شاید هم یعنی یک لحظه ی متوقف شده در مترو. آدم هایی که دیگر جسم نیستند، فقط طولِ موج اند. ریتم دارند و طیفِ متراکمی از بدنشان جدا می شود...هر لحظه. و تو آن بیرون ایستاده ای و به دنباله ی آدم ها خیره شده ای. دنباله هایی که دور و دورتر می روند.

شاید هم یعنی، آمیزشِ ملایمِ صداهایِ بیرون با صدایِ ملایمِ آبِ رَحِم چند دقیقه یا حتی چند ثانیه قبل از تولد...

اما خب اسمَش می گوید که اتانازی است.




* sleepless dreams-euthanasia/sanctuary