کاشت، داشت و برداشت
تکثیر این گیاه توسط بذر صورت می گیرد و بدین منظور معمولا جوی و پشته هایی با فاصله ی 30 سانتی متر در مزرعه ایجاد می نمایند و بذور را با فاصله ی 3 سانتی متر و در عمق 2 سانتی متری کشت می کنند.
مبارزه با علف های هرز در اوایل رشد این گیاه دارای اهمیت فراوانی است زیرا این گیاه دارای رشد بطئی می باشد. آنیسون از مرحله ی ساقه دهی تا گل دهی دارای نیاز آبی بالایی است و این موضوع بایستی در برنامه ی آبیاری مزرعه مورد توجه قرار گیرد.
زمانی که بذر ها به رنگ قهوه ای درآمدند و هنوز بطور کامل خشک نشده اند، بهترین زمان برای برداشت این گیاه است زیرا تاخیر در برداشت بذور سبب ریزش آنها می گردد. نحوه ی براشت به این صورت است که پیکر رویشی گیاه را از نزدیکی گل آذین ها قطع می کنند و پس از مدت زمان کوتاهی که آنها خشک شدند با خرمن کوب و ... بذور را از شاخه ها جدا می کنند. میزان عملکرد محصول بین 400 تا 1000 کیلوگرم در هکتار می باشد که با توجه به رعایت مسائل زراعی و شرایط اقلیمی و ... متفاوت می باشد.
فرآوری
بذور این گیاه دارای ترکیباتی چون اسانس، صمغ، ترکیبات قندی و روغن می باشد. اسانس آنیسون که دارای اهمیت فوق العاده ای در صنایع دارویی می باشد بوسیله ی تقطیر بذور (میوه ها) با بخار آب حاصل می گردد و دارای رنگ زرد روشن است. مهمترین اجزای اسانی آنیسون عبارتند از: آنتول (80 تا 90 درصد)، استراگول، متیل کاویکول، انیس آلدئید، سیمن، اسید انیسیک و ...
07-11-2008
حالت رشته ای